Για το 2024 (εισοδήματα 2023), το 10,5% του πληθυσμού της χώρας είναι παιδιά ηλικίας 0-12 ετών (1.073.432 παιδιά), τα οποία διαβιούν σε 715.420 νοικοκυριά (16,6% των νοικοκυριών της χώρας).
Αυτό προκύπτει από την έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ που αφορά στην πρόσβαση σε υπηρεσίες (φροντίδα παιδιών, φροντίδα κατ’ οίκον λόγω χρόνιου προβλήματος σωματικής ή νοητικής υγείας, αναπηρίας ή γηρατειών, πρόσβαση στα μέσα μαζικής μεταφοράς και σε επιδόματα ανεργίας και ασθενείας, αρνητική διακριτική μεταχείριση κατά την επικοινωνία με δημόσιες υπηρεσίες, εκπαιδευτικά ιδρύματα, την προσπάθεια ενοικίασης ή αγοράς κατοικίας, καθώς και σε δημόσιο χώρο).
Σύμφωνα επίσης με την έρευνα:
*Το 75,1% του πληθυσμού σε νοικοκυριά με ένα τουλάχιστον παιδί ηλικίας έως 12 ετών και κάνει χρήση υπηρεσιών φροντίδας/φύλαξης για τις οποίες πρέπει να καταβληθεί κάποιο αντίτιμο από το νοικοκυριό, δηλώνει κάποιου βαθμού δυσκολία στην κάλυψη του σχετικού κόστους, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για τον φτωχό πληθυσμό με αυτά τα χαρακτηριστικά ανέρχεται σε 100%.
*Το 10,8% του πληθυσμού σε νοικοκυριά με ένα τουλάχιστον παιδί ηλικίας έως 12 ετών και κάνει χρήση υπηρεσιών φροντίδας/φύλαξης, πληρώνει ή συμβάλλει στο κόστος παροχής υπηρεσιών φροντίδας.
*Το 6,4% του πληθυσμού, θα επιθυμούσε είτε να κάνει χρήση υπηρεσιών φροντίδας/φύλαξης (για τις περιπτώσεις που κανένα παιδί δε συμμετέχει σε σχετικό πρόγραμμα) είτε να αυξήσει τη χρήση που κάνει.
Ο κυριότερος λόγος είτε για μη χρήση είτε για μειωμένη χρήση υπηρεσιών φροντίδας/φύλαξης είναι η οικονομική δυσκολία ανταπόκρισης στο σχετικό κόστος (54,5%), ακολουθούμενος από τη μη διαθεσιμότητα της υπηρεσίας (13,6%).
Φροντίδα κατ’ Οίκον:
*6% του πληθυσμού είναι σε νοικοκυριά στα οποία υπάρχει/ουν ένα ή περισσότερα μέλος/η που έχει/ουν την ανάγκη παροχής υπηρεσιών φροντίδας ή στήριξης κατ’ οίκον λόγω χρόνιου προβλήματος σωματικής ή νοητικής υγείας, αναπηρίας ή γηρατειών.
Για τις υπηρεσίες φροντίδας κατ’ οίκον που παρέχονται σε επαγγελματική βάση αναφέρονται τα εξής:
*Το 16% του πληθυσμού που είναι σε νοικοκυριά που έχουν ένα, τουλάχιστον, μέλος με ανάγκη παροχής φροντίδας κατ’ οίκον, χρησιμοποιεί υπηρεσίες φροντίδας κατ’ οίκον από επαγγελματίες υγείας ή άτομα τα οποία παρέχουν κοινωνικής φύσεως βοήθεια (μαγείρεμα, καθάρισμα κατοικίας, βοήθεια μετακίνησης, συντροφιά) έναντι αμοιβής.
*Το 66,5% του πληθυσμού που διαβιεί σε νοικοκυριά με ένα τουλάχιστον μέλος που χρήζει και λαμβάνει υπηρεσίες φροντίδας κατ’ οίκον, καταβάλλει εξ’ ολοκλήρου ή μερικώς το κόστος των υπηρεσιών.
*Το 96,1% του ανωτέρω πληθυσμού δήλωσε ότι αντιμετωπίζει κάποιου βαθμού δυσκολία στην κάλυψη του σχετικού κόστους.
*Το 38,2% του πληθυσμού που διαβιεί σε νοικοκυριά με ένα τουλάχιστον μέλος που χρήζει φροντίδας κατ’ οίκον από επαγγελματίες υγείας ή παροχής υπηρεσιών φροντίδας, δεν τη λαμβάνει ή τη λαμβάνει σε μικρότερο βαθμό από αυτόν που πραγματικά χρειάζεται.
*Ο κυριότερος λόγος εξαιτίας του οποίου μέλος/η του νοικοκυριού δεν λαμβάνει/ουν καθόλου ή στον απαιτούμενο βαθμό υπηρεσίες φροντίδας κατ’ οίκον από επαγγελματίες υγείας ή παροχής υπηρεσιών φροντίδας, ενώ τις χρειάζεται/ονται, είναι η οικονομική δυσκολία ανταπόκρισης στο σχετικό κόστος (70,9%), ακολουθούμενος από τη μη διαθεσιμότητα της υπηρεσίας (12%).
Πρόσβαση σε υπηρεσίες Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και αρνητική διακριτική μεταχείριση:
*Το 6,7% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω χρησιμοποίησε τα μέσα μαζικής μεταφοράς καθημερινά κατά τους τελευταίους δώδεκα μήνες, ενώ το 61,3% ποτέ.
*Ο κυριότερος λόγος μη χρήσης των μέσων μαζικής μεταφοράς είναι ότι οι μετακινήσεις γίνονται με ιδιωτικό μέσο μεταφοράς ή με τα πόδια (84,0% και περιλαμβάνεται στο «’Αλλος λόγος»).
*Το 2,6% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, κατά τους τελευταίους 12 μήνες, στην επικοινωνία του- αυτοπροσώπως, μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου- με δημόσια υπηρεσία αισθάνθηκε αρνητική διακριτική μεταχείριση.
*Το 1% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, κατά τη διάρκεια των τελευταίων 5 ετών, στην προσπάθειά του να νοικιάσει ή να αγοράσει κατοικία (σπίτι ή διαμέρισμα) αισθάνθηκε αρνητική διακριτική μεταχείριση.
*Το 0,5% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, κατά τους τελευταίους 12 μήνες, στην επικοινωνία του- αυτοπροσώπως, μέσω τηλεφώνου ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου- με κάποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα (σχολείο, κολέγιο ή πανεπιστήμιο) είτε ως γονέας/κηδεμόνας είτε ως εκπαιδευόμενος αισθάνθηκε αρνητική διακριτική μεταχείριση.
*Το 1,8% του πληθυσμού ηλικίας 16 ετών και άνω, κατά τους τελευταίους 12 μήνες, αισθάνθηκε αρνητική διακριτική μεταχείριση σε δημόσιο χώρο, όπως κατάστημα, καφετέρια ή εστιατόριο, εγκαταστάσεις αναψυχής, αθλητικές εγκαταστάσεις κ.λπ..
*Το 64,7% των εργαζομένων, αν έχαναν την εργασία τους, θα είχαν το δικαίωμα να λάβουν επιδόματα ανεργίας, ενώ το 26,7% δεν έχουν αυτό το δικαίωμα και το 8,6% δεν γνωρίζουν.
*Το 78,1% των εργαζομένων, αν δεν μπορούσαν να εργαστούν λόγω ασθενείας ή ατυχήματος, θα είχαν το δικαίωμα να λάβουν σχετικά επιδόματα, ενώ το 11,7% δεν έχουν αυτό το δικαίωμα και το 10,2% δεν γνωρίζουν.
