Στο ποδόσφαιρο υπάρχουν διάφοροι τρόποι προκειμένου να εξηγηθεί ένα αποτέλεσμα. Στην περίπτωση της νίκης του ΠΑΟΚ με 3-0 επί του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, δεν είναι τόσα πολλά αυτά που κανείς μπορεί να πει. Είναι πολύ συγκεκριμένα.
Πρώτο και πολύ σημαντικό στοιχείο είναι πως ο Παναθηναϊκός παρουσιάζεται άδειος! Συνολικά στο δεύτερο γύρο, όχι μόνο στο αποψινό ντέρμπι. Σε βατά παιχνίδια, όπως και στα ντέρμπι, οι “πράσινοι” εμφανίζονται αποδυναμωμένοι, συγκριτικά με τις εμφανίσεις του πρώτου γύρου, αγωνιστικά και πνευματικά και αυτό είναι ένα ζήτημα που ζητάει απάντηση.
Το γράφουμε πολύ καιρό, ότι το ρόστερ που έχει στα χέρια του ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει σημαντικά κενά. Το υποστηρίζουμε από τον πρώτο γύρο, όταν ο Παναθηναϊκός ήταν μπροστά με διαφορά στη βαθμολογία.
Επειδή λοιπόν το πρωτάθλημα είναι μία διαδικασία μεγάλης διάρκειας, αυτή η διαφορά ποιότητας του συνόλου των μονάδων, που σημαίνει και διαφορά επιπέδου σε σχέση με τους άλλους ανταγωνιστές του πρωταθλήματος, κάποτε θα ξεκινούσε να φαίνεται.
Το γεγονός ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει καλής ποιότητας μεταγραφές επιθετικών παικτών ενδεκάδας, την ώρα που έχει χάσει τον πρώτο του σκόρερ, τον Αϊτόρ από νωρίς κι ενώ ο Βέρμπιτς δεν έφτασε ποτέ στα αναμενόμενα στάνταρ απόδοσης, τώρα το πληρώνει. Διότι ο πανικός στη συμπεριφορά της άμυνας έχει να κάνει και με τη γενικότερη ανασφάλεια που κυριεύει τους παίκτες σε όλες τις γραμμές, όταν βλέπουν την ομάδα γυμνή από τη μέση και μπροστά.
Ο ΠΑΟΚ παραμένει αήττητος από τον Οκτώβριο και την ήττα από την ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ έχει δεχθεί ένα γκολ στα τελευταία δώδεκα παιχνίδια. Δεν προλαβαίνει τώρα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, μπορεί όμως να βάλει βάσεις ώστε με την απαραίτητη ενίσχυση το καλοκαίρι, να ξεκινήσει την επόμενη σεζόν με μεγάλη δυναμική.
Ο Παναθηναϊκός, εκτός από σοβαρές μεταγραφές τις οποίες δεν έκανε, χρειάζεται πνευματικό φρεσκάρισμα, μία διαδικασία η οποία δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα μόνο με τα λόγια. Απαιτούνται πράξεις από τους υπεύθυνους της ομάδας. Τεχνικός διευθυντής δεν υπάρχει, άρα από τον προπονητή.
Ας αποφασίσουμε κάποια στιγμή πότε αξίζει ένας προπονητής την αποθέωση. Σϊγουρα όταν αλλάζει το επίπεδο μίας ομάδας και την παρουσιάζει ως σύνολο ανταγωνιστικό. Από εκεί και πέρα, οι επόμενες κινήσεις που αφορούν στην ισχυροποίησή της δεν είναι δική του ευθύνη;
