Στο ποδόσφαιρο η συζήτηση για τους καλύτερους δεν φέρνει ασφαλές αποτέλεσμα, ποτέ! Καθώς τα υποκειμενικά κριτήρια είναι απείρως περισσότερα, όσο κι αν την ίδια ώρα μοιάζουν αντικειμενικά. Για τον καθένα…
Προφανώς το ίδιο ισχύει και για την εντελώς αδόκιμη σύγκριση μεταξύ του Μπόμπι Τσάρλτον και του Τζωρτ Μπεστ! Τώρα που έφυγε από τη ζωή ο σερ Μπόμπι, όπως συμβαίνει πάντοτε, η κουβέντα “άνοιξε” ξανά. Όταν μάλιστα είναι φρέσκια η απώλεια, ο συναισθηματικός φόρτος οδηγεί τις κρίσεις συνήθως υπέρ εκείνου που έφυγε τελευταίος.
Είναι αμέτρητα τα σχόλια, σε παγκόσμια κλίμακα, με τα οποία ο σερ Τσάρλτον αναδεικνύεται κορυφαίος άγγλος. Είναι ωστόσο το ίδιο πολλά και εκείνα που συνοδεύουν ολόκληρες δεκαετίες τον μυθικό Μπεστ.
Με το…άτακτο παιδί να λαμβάνει τον τίτλο του καλύτερου παίκτη όλων των εποχών στη Βρετανία το 1996, μετά από ψηφοφορία που διοργάνωσαν τα ταχυδρομεία της χώρας, με αφορμή την έκδοση ειδικής σειράς γραμματοσήμων, με θέμα την τελική φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος που θα γινόταν τότε στην Αγγλία.
Ο Μπεστ προτιμήθηκε τότε από την πλειοψηφία των φιλάθλων και τον ακολούθησαν ο σερ Στάνλεϊ Μάθιους και μετά ο Μπόμπι Τσάρλτον. Από την άλλη, ο Γιόχαν Κρόϊφ είχε απαντήσει κάποτε, σε ερώτηση για τον κορυφαίο άγγλο, ορθά κοφτά: “Μπόμπι Τσάρλτον!”. Δεν μπορείς να πεις ότι ο ολλανδός δεν ήξερε ποδόσφαιρο…
Μπορείς πάντως να υποθέσεις ότι είχε κάποια νεύρα, καθώς εκείνοι που τον συμπεριελάμβαναν στους κορυφαίους του πλανήτη τον συνέκριναν με τον Πελέ, όχι με τον Κρόϊφ…
Ο Τζωρτζ Μπεστ, που δεν διακρινόταν πάντως για τη μετριοφροσύνη του, είχε ομολογήσει:”Κανείς, ακόμα κι εγώ, δεν μπορούσα να περάσω τους αντιπάλους όπως αυτός”. Μέχρι εκεί, καθώς δεν άντεχε ότι η δική του προσωπικότητα που αντιστοιχούσε σε σούπερ σταρ πέρα από τα ποδοσφαιρικά όρια, μπορούσε να συγκριθεί εντός γηπέδων μία μία τόσο διαφορετική φυσιογνωμία, με αμέτρητα χαρακτηριστικά σοβαρότητας.
Η σχέση των δύο απασχολούσε τα ΜΜΕ της εποχής και η μεταξύ τους αμφίβολη ισρροπία ήταν σημαντική για τη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ και τα αποδυτήριά της.
Η κοινή τους παρουσία με τη φανέλα των “κόκκινων διαβόλων” ήταν από το 1963 έως το 1973. Κάποτε ο Τζωρτζ Μπεστ είπε το εκπληκτικό, για να αποκαλύψει το χαρακτήρα του Τσάρλτον: “Θα ήθελα έστω μία φορά να τον έχω ακούσει να ξεστομίζει f…k“.
Ήταν ο ίδιος βέβαια που κάποτε έχοντας κάνει μεγάλη κατανάλωση αλκοόλ, πετούσε βελάκια και αυγά σε αφίσα του Τσάρλτον…
Στον αποχαιρετηστήριο αγώνα του Τσάρλτον, κόντρα στη Σέλτικ το 1973, ο Μπεστ αρνήθηκε να παίξει επικαλούμενος τραυματισμό. Αργότερα παραδέχθηκε πως θα ήταν υποκρισία εάν συμμετείχε.
