«Δεν θα θεωρούσα άνοιγμα, ούτε δήλωση φιλική τη δήλωση Ερντογάν προς την ελληνική πλευρά. Αντιθέτως, θα τη θεωρούσα επανάληψη της γνωστής τουρκικής θέσης επί πάρα πολλά χρόνια – και πριν το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και πριν την υποτιθέμενη στροφή Ερντογάν σε πιο σκληρές θέσεις – ότι πρέπει οι δυο μας να λύσουμε τις διαφορές μας».
Αυτό τόνισε, μεταξύ άλλων, στην ΕΡΤ ο καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου, Κώστας Λάβδας, χαρακτηρίζοντάς την «προκλητικότατη» θέση και υπογραμμίζοντας πως αυτό «σημαίνει πως η Ελλάδα πρέπει να απεκδυθεί των δυνατοτήτων που της δίνει η πλήρης συμμετοχή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να απεκδυθεί πολλά πράγματα ώστε να μπει σε μια συνομιλία με τη σαφώς ισχυρότερη – ποσοτικά τουλάχιστον – Τουρκία».
«Αυτό είναι μια θέση που ευνοεί αμιγώς αποκλειστικά και μόνο την Τουρκία» επεσήμανε ο κ. Λάβδας.
Αναφορικά με τις σχέσεις Ερντογάν με τη Δύση τόνισε πως ο Τούρκος πρόεδρος «τραβάει στα άκρα στο σχοινί διότι θεωρεί ότι θα του βγει αυτή η τακτική, όπως του βγήκε και εξακολουθεί να του βγαίνει με τον πόλεμο Ρωσίας Ουκρανίας» σημειώνοντας όμως την προσωπική εκτίμηση πως κάνει λάθος χαρακτηρίζοντάς το «υπερβολικά ριψοκίνδυνο» τονίζοντας πως από την μία το Κατάρ και όχι η Τουρκία είναι η χώρα που παίζει αυτή τη στιγμή ρόλο σοβαρά διαμεσολαβητικό αλλά και γιατί έχει φτάσει στα ακρότατα όρια τις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μάλιστα ο κ. Λάβδας υπογράμμισε πως «βάζει με σαφήνεια τους όρους, ότι αυτοί είμαστε, εκπροσωπούμε το πολιτικό Ισλάμ σε πολύ μεγάλο βαθμό, αλλά σε ένα πλαίσιο πιο μετριοπαθές από τους τρομοκράτες. Και αυτό πρέπει να γίνει αποδεκτό εάν μας θέλετε, στο ΝΑΤΟ και στη Δύση».
Ερωτηθείς γιατί δεν απάντησε στις προκλήσεις Ερντογάν ο Σολτς έκανε λόγο για «πολιτική αυτοσυγκράτησης» από την πλευρά της Γερμανίας η οποία δείχνει ότι η Γερμανία είναι μια δύναμη ειρήνης, ενώ σχολίασε και την πρόθεση του Βερολίνο να κρατήσει μια καλή σχέση με την Τουρκία.
Αναφορικά με το εάν έπραξε καλά ο Σολτς που δεν απάντησε σημείωσε πως «από την ευρωπαϊκή οπτική γωνία δεν έκανε καθόλου καλά, διότι θα έπρεπε να γίνει σαφές κάποτε στην Τουρκία ότι αυτού του είδους της πολιτικής αλητείας, γιατί περί αυτού πρόκειται, πρέπει να έχει κάποια όρια».
Προσθέτοντας τέλος πως «το ότι η Τουρκία όμως αυτή τη στιγμή θέλει να γίνει και γαλάζια δύναμη, γαλάζια πατρίδα, ναυτική δύναμη, αυτό είναι κάτι το οποίο περνάει και από εμάς, την Ελλάδα και το Αιγαίο και αυτό μας ανησυχεί.
