Η παγκόσμια ιστορία του ποδοσφαίρου ξεκίνησε να γράφεται σε λίγους και πολύ συγκεκριμένους τόπους. Δεν είναι λοιπόν πολλά τα στάδια που έχουν το ηθικό δικαίωμα να διεκδικήσουν τη συμμετοχή τους στην εξέλιξή του δημοφιλέστερου των σπορ. Σίγουρα ένα εξ αυτών είναι το θρυλικό Maracanã. Οι παλαιότεροι, όταν μιλούσαν γι΄αυτό, έκαναν αντιστοιχία της αξίας του με σύμβολα όπως και ονόματα παγκόσμιας βαρύτητας και δύναμης. Με γεγονότα ιστορικά…
Πατάς το…χώμα του, όπως συνέβη και σε εμάς χάρη στο Mega, και αυτόματα εισπράττεις το απεριόριστο μεγαλείο του. Νιώθεις τυχερός που βρίσκεσαι στο γήπεδο το οποίο σημαδεύτηκε από απίθανα γεγονότα. Τέτοια που σημάδεψαν την ποδοσφαιρική ιστορία, επομένως και ολόκληρο τον κόσμο.
Οι ντόπιοι, διαβάζοντας τη δίψα στα μάτια σου, δεν χάνουν την ευκαιρία να σου εξιστορήσουν εκπληκτικά περιστατικά. Κυρίως για τις θρυλικές αναμετρήσεις της Φλαμένγκο με τη Φλουμινένσε. Στη διάρκεια των μεγάλων ντέρμπι έμπαιναν στο γήπεδο έως και 200.000 θεατές! Ρισκάροντας όχι απλά να τους ζητήσουν να αποχωρήσουν αλλά ακόμη και τη ζωή τους, διότι σκαρφάλωναν στην τσιμεντένια – τότε- οροφή για να χωρέσουν. Την ίδια ώρα, δίπλα στις γραμμές του αγωνιστικού χώρου, στέκονταν χιλιάδες φίλαθλοι όρθιοι! Υπολογίζεται πως μόνο αυτοί, μαζί με εκείνους στην τσιμεντένια οροφή, πλησίαζαν τον απίστευτο αριθμό των 20.000!
Όταν στον αγώνα…κάτι σαν “τελικό” (ήταν διαφορετικό το σύστημα) στο Μουντιάλ του 1950 Βραζιλία – Ουρουγουάη, η καταγεγραμμένη παρουσία θεατών έφτασε στον απίθανο αριθμό 173.850, τότε καταλαβαίνει κανείς τι συνέβαινε στα μεγάλα ντέρμπι του Ρίο…Εκεί όπου οι περισσότεροι ήταν όρθιοι και χωρίς να τηρούνται οι ζώνες ασφαλείς που απαιτούσε η αστυνομία. Το σκέπαστρο στη σύγχρονη εποχή άλλαξε τα δεδομένα. Κυρίως μετά το Μουντιάλ του 2014.
Η επίσημη χωρητικότητά του σήμερα είναι 73.139 θέσεις και, σε αντίθεση με το παρελθόν, έχει παντού καρέκλες. Είναι εντυπωσιακό και φυσικά πολύ όμορφο πως όσοι εργάζονται στη σύγχρονη εποχή στο Maracanã, λειτουργούν με την ευθύνη που τους υπαγορεύει η ιστορία του συγκεκριμένου γηπέδου. Το βλέπεις στις κινήσεις τους, το αποκαλύπτει το βλέμμα τους. Ακριβώς γι΄αυτό υπάρχει το μήνυμα σε τοίχο, στο εσωτερικό του γηπέδου, που μας εξηγεί ότι πρόκειται για “Σπίτι που μένει αξέχαστο!“.
Ο αγώνας της ομάδας Νέων του Ολυμπιακού κόντρα στη Flamengo, στο πλαίσιο του Intercontinental CUP U20, αντιμετωπίστηκε με την ίδια προσοχή ασφαλώς που διοργανώνεται οποιοσδήποτε άλλος στο συγκεκριμένο γήπεδο. Διότι δεν είναι θέμα ομάδων και διοργάνωσης, αλλά η αξία του Maracanã. Ούτε λίγο ούτε πολύ 40.000 βραζιλιάνοι βρέθηκαν άλλωστε στις εξέδρες για να τον ζήσουν…Για να απολαύσουν επίσης την παρουσία της Ελλάδας εκεί, 50 χρόνια μετά το φιλικό της εθνικής μας ομάδας το 1974, κόντρα στη Βραζιλία που τότε προετοιμαζόταν για το Μουντιάλ της Δυτικής Γερμανίας.
Μπαίνοντας από την είσοδο του ισογείου, οδηγείσαι μπροστά στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Βραζιλίας! Θρύλοι της εθνικής ομάδας που έπαιξαν σε αυτό το γήπεδο έχουν αφήσει τα… αποτυπώματά τους. Για τους πιο παλιούς που δεν μπορούσαν να “σφραγίσουν” την πατημασιά τους, έχει κοπιαριστεί η πατούσα τους. Το Maracanã σε Συλλογικό επίπεδο είναι έδρα δύο ομάδων. Των “αιώνιων” αντιπάλων Flamengo και Fluminense, όμως παντού υπάρχουν γωνιές και παρουσιάσεις για την εθνική Βραζιλίας.
Την ίδια ώρα, κι ενώ αναζητάς τα ασανσέρ, προκειμένου να εξερευνήσεις όλους τους χώρους, σε υποδέχονται οι στολές της εθνικής Βραζιλίας όλων των εποχών!
Όπως και οι καρέκλες με τα ονόματα των ποδοσφαιριστών που συμμετείχαν στην εξέλιξη της ιστορίας της χώρας. Της ποδοσφαιρικής προφανώς καθώς όταν μιλάμε για τη Βραζιλία εννοείται πως αναφερόμαστε στο ποδόσφαιρο! Αυτό προηγείται, όπως και ο Βασιλιάς! Πελέ…Η ξεχωριστή γωνιά στο ισόγειο του γηπέδου τιμά το θρύλο.
Για τον Πελέ και μόνο γι΄αυτόν, προφανώς, υπάρχει και ξεχωριστό ταμπλό.
Εκεί φυσικά, στον πλούσιο από αναμνήσεις και ιστορία χώρο, βρίσκεται και ο τεράστιος Γκαρίντσα. Διότι οι βραζιλιάνοι σέβονται στην ιστορία τους.
Το νιώθεις παντού, ότι η μεγαλύτερη ανάγκη είναι η επιβίωση ενός ταλαιπωρημένου λαού και η αμέσως επόμενη, η μπάλα…
