Η Ισπανία έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης για τέταρτη φορά στην ιστορία της (1964, 2008, 2012, 2024). Ήταν η καλύτερη ομάδα στο 17ο Euro και επικράτησε δίκαια ξανά, κατακτώντας τον τρίτο τίτλο στις τελευταίες πέντε διοργανώσεις, με 2-1 κόντρα στη μαχητική και αποφασισμένη Αγγλία. Τα “Τρία λιοντάρια” παραμένουν χωρίς ευρωπαϊκό τίτλο συνολικά στην ιστορία τους.
Χωρίς τα μεγάλα ονόματα των προηγούμεων ετών και με πολλούς νέους μεν αλλά με τεράστιο ταλέντο και ποδοσφαιρική ωριμότητα παίκτες, η Ισπανία έπαιξε στο επίπεδο του παιχνιδιού που καμία ομάδα σε αυτό το τουρνουά δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει. Με έντεκα ποδοσφαιριστές σε αυτό το ρόστερ που είχαν κατακτήσει τρόπαια με τις εθνικές ομάδες των μικρότερων ηλικιών, και τότε με τον τωρινό προπονητή- δάσκαλο Λουϊς ντε λα Φουέντε.
Παρουσίασε αμέτρητα σενάρια, με συνδυασμό ανάπτυξης του παιχνιδιού και πολλών τακτικών επιλογών. Ξεκίνησε τη διοργάνωση με 3-0 επί της Κροατίας, συνέχισε με 1-0 επί της Ιταλίας και της Αλβανίας και στα νοκ άουτ απέκλεισε τη Γεωργία 4-1, τη Γερμανία 2-1 και τη Γαλλία 2-1.
Ενα μήνα πριν η Ισπανία δεν ήταν μεταξύ των επικρατέστερων για την κατάκτηση του τροπαίου. Ωστόσο, από εκείνη την εμφατική πρεμιέρα απέναντι στην Κροατία, η “Ρόχα” σε κάθε ματς έδειχνε ικανή για όλα. Η ομάδα του Ντε λα Φουέντε συνέχισε να εκπλήσσει, πριν ολοκληρώσει το ταξίδι της με στυλ στο Βερολίνο.
Στο παιχνίδι του τελικού η Αγγλία, που ξεκίνησε με έξι από τους έντεκα βασικούς του τελικού του προηγούμενου EURO 2020, τους: Pickford, Walker, Shaw, Rice, Stones και Kane, διάλλεξε να περιμένει.
Αυτή η επιλογή του Σάουθγκεϊτ, με την ομάδα του στο δικό της μισό, ώστε να μην αφήνει ακάλυπτους χώρους, μετά τα πρώτα 45 λεπτά φάνηκε να αποδίδει. Με τον Στόουνς να βγαίνει πρώτος στις περισσότερες μονομαχίες, κλείνοντας κάθε πιθανό διάδρομο για την Ισπανία.
Ο άγγλος προπονητής επέλεξε συντηρητικό σχέδιο, με οικονομία δυνάμεων και είδε τους παίκτες του να κερδίζουν τις ένας εναντίον ενός μονομαχίες στο πρώτο ημίχρονο, κόντρα σε μία Ισπανία που δεν μπορούσε να βγάλει προωθημένη μπαλιά.
Η Ισπανία που ξεκίνησε στη λογική της καλύτερης ομάδας, λειτούργησε στο 4-2-3-1, με δική της την κατοχή σε ποσοστό 70% στο πρώτο μισάωρο, χωρίς όμως να πατάει στην αντίπαλη περιοχή. Λογικά επιχείρησε, στο πρώτο δεκάλεπτο, να εκμεταλλευτεί από δεξιά τον Γιαμάλ, όμως ο Σο σταμάτησε το εκπληκτικό ταλέντο της Ισπανίας και τις δύο φορές που θέλησε να βγάλει φάση από την πλευρά του. Έτσι η “Ρόχα” μετάφερε τις προσπάθειές της στα αριστερά, με τον Γουίλιαμς. Κι αφού δεν δούλεψε κανένα από τα δύο σενάρια, άλλαξε πλευρά στους δύο παίκτες.
Με το ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου, η Ισπανία προηγήθηκε 1-0 αν και έχασε, λόγω τραυματισμού, τον “εγκέφαλό” της Ρόδρι, που έλαβε στο τέλος το βραβείο του καλύτερου παίκτη στο τουρνουά. Η Αγγλία όχι μόνο δεν πρόλαβε να εκμεταλλευτεί την ατυχία της αντιπάλου της αλλά έμεινε και πίσω στο σκορ από γκολ του απίθανου Γουίλιαμς στο 47′.
Ο ακραίος επιθετικός της Μπιλμπάο έγινε ο δεύτερος νεότερος σκόρερ σε τελικό Euro, κι ενώ ο Πάλμερ, που αργότερα ισοφάρισε, ο τέταρτος! Η λίστα: 20 ετών και 64 ημερών Pietro Anastasi (Ιταλία v Γιουγκοσλαβία, 1968), 22 ετών και 2 ημ. Nico Williams, 22 και 9 Dragan Džajić (Γιουγκοσλαβία v Ιταλία, 1968) και 22 ετών και 69 ημ. Cole Palmer.
Η Αγγλία υποχρεώθηκε να πάρει μέτρα, προκειμένου να αναζητήσει την ισοφάριση, αφήνοντας πλέον πολλά κενά σημεία, με αποτέλεσμα η Ισπανία να βρει σε λίγα λεπτά όσες ευκαιρίες δεν έβγαλε σε ολόκληρο το πρώτο ημίχρονο. Χωρίς να κάνει το 2-0.
Ο Σάουθγκεϊτ στη μία ώρα παιχνιδιού έβγαλε τον Κέϊν, για να περάσει στη θέση του τον ήρωα του ημιτελικού με την Ολλανδία Όλι Γουότκινς και να προσθέσει ενέργεια στην επιθετική γραμμή. Η Αγγλία απείλησε με το πρώτο σουτ του Μπέλιγχαμ στο 64′. Δύο λεπτά αργότερα ο 17χρονος από το Σάββατο Γιαμάλ, που έπαιζε με εκπληκτική άνεση και στον τελικό λες και βρισκόταν στο δρόμο της γειτονιάς του, άδειασε την άμυνα και σούταρε όμως ο Πίκφορντ κατάφερε να αποκρούσει.
Ο Πάλμερ που πέρασε αντί του Μέϊνου στο 70′, τρία λεπτά αργότερα έδωσε ξανά ζωή στην Αγγλία, ισοφαρίζοντας σε 1-1, με το σύστημα να μετατρέπεται σε 4-1-4-1, με τους Φόντεν, Μπέλιγχαμ, Πάλμερ και Σάκα (από τα αριστερά προς τα δεξιά), πίσω από τον Γουότκινς. Πρωταγωνιστής της Αγγλίας και ο Πίκφορντ που απέκρουσε εντυπωσιακά δύο δύσκολα σουτ του Λαμίν Γιαμάλ.
Η Ισπανία δεν είχε πει όμως την τελευταία της λέξη. Στο τελευταίο πεντάλεπτο πάτησε το γκάζι αξιοποιώντας τους χώρους και με τη “χρυσή αλλαγή” επέστρεψε με γκολ που σκόραρε ο Ογιαρθάμπαλ, 2-1 στο 86′. Ο επιθετικός της Ρεάλ Σοσιεδάδ είχε περάσει στο ματς αντί του Μοράτα στο 68′.
Η Αγγλία έβγαλε πάντως και πάλι χαρακτήρα και έφτασε πολύ κοντά να ισοφαρίσει ξανά, όμως την κεφαλιά του Γκέϊ σταμάτησε επάνω στη γραμμή ο πολύτιμος σε αυτο το τουρνουά για την Ισπανία Όλμο (που μέτρησε επίσης 3 γκολ και δύο ασίστ).
Ιστορική σημείωση: Ο Λουίς ντε λα Φουέντε κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο ως προπονητής με την Κ-19 το 2015 στην Ελλάδα! Στο γήπεδο της Κατερίνης κερδίζοντας στον τελικό τη Ρωσία 2-0. Με το Ρόδρι βασικό και τότε και τον Ουνάϊ Σιμόν στον πάγκο.
Η Χρυσή Βίβλος των Euro
Ισπανία 4 (1964, 2008, 2012, 2024)
Γερμανία 3 (1972, 1980, 1996)
Ιταλία 2 (1968, 2021)
Γαλλία 2 (1984, 2000)
Ελλάδα 1 (2004)
Σοβιετική Ένωση 1 (1960)
Τσεχία 1 (1976)
Πορτογαλία 1 (2016)
Ολλανδία 1 (1988)
