Είναι από τα γήπεδα που έχουν συμβάλλει στον ποδοσφαιρικό μύθο της Ευρώπης! Το Wembley είναι συνώνυμο της ανάπτυξης του λαοφιλέστερου ομαδικού σπορ, καθώς βρίσκεται στη χώρα που το γέννησε, κατά συνέπεια έχει φιλοξενήσει αγώνες που έμειναν για πάντα στην ιστορία.
Επομένως είναι λογική και η προσέγγιση της UEFA, να ορίζει συχνά τον τελικό του Champions League σε αυτό το στάδιο. Οι 68 τελικοί έχουν διεξαχθεί σε 34 διαφορετικά γήπεδα όμως, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο εφετινός που θα γίνει εκεί την 1η Ιουνίου μεταξύ της Ντόρτμουντ και της Ρεάλ Μαδρίτης, θα είναι ο 8ος συνολικά της κορυφαίας διοργάνωσης και 3ος στην εποχή του Champions League, μετά το 2011 και το 2013.
Το Wembley έχει αλλάξει πρόσωπο από τη χρονιά που φιλοξένησε τον τελευταίο τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1992. Με χωρητικότητα πλέον 90.000 θεατών, άνοιξε ξανά τις πόρτες του το 2007, αποτελώντας την έδρα της εθνικής ομάδας της Αγγλίας και πάλι και διατηρώντας παράλληλα μία ακόμη σπουδαία παράδοση, με τη διεξαγωγή των τελικών του κυπέλλου της Αγγλίας.
Στο Wembley η εθνική Αγγλίας έδωσε τους αγώνες της στη φάση των ομίλων στο Euro του 2000, ενώ εκεί έγιναν δύο ματς της φάσης των 16, οι δύο ημιτελικοί και ο τελικός, όπου οι οικοδεσπότες ηττήθηκαν στα πέναλτι από την Ιταλία.
Καλύτερη τύχη στο ιστορικό γήπεδο είχε η εθνική ομάδα γυναικών της Αγγλίας, στο Euro του 2022, νικώντας στον τελικό τη Γερμανία 2-1 στην παράταση, ανεβαίνοντας στην κορυφή της Ευρώπης για πρώτη φορά στην ιστορία της.
Ο πρώτος τελικός στο Wembley έγινε το 1963, στην 8η σεζόν του κυπέλλου πρωταθλητριών, με τη Μίλαν να επικρατεί 2-1 της νικήτριας τα δύο προηγούμενα χρόνια Μπενφίκα. Ήταν η πρώτη στέψη για ιταλική ομάδα.
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1968, η πρώτη αγγλική ομάδα σε τελικό, η Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, επρόκειτο να διεκδικήσει τον τίτλο εκεί. Παρούσα και πάλι η Μπενφίκα, όπως στον πρώτο τελικό στο συγκεκριμένο γήπεδο το 1963.
Η Γιουνάϊτεντ τη διέλυσε 4-1, με τη συμπλήρωση 10 ετών από την αεροπορική τραγωδία της ομάδας στο Μόναχο.
Το 1971 το φημισμένο στάδιο υποδέχθηκε ξανά τις φιναλίστ, στη 16η σεζόν της διοργάνωσης. Αυτή τη φορά υπήρχε ελληνική ομάδα, ο Παναθηναϊκός. Ο ανώτερος Άγιαξ επικράτησε 2-0. Η εκπληκτική ομάδα της Ολλανδίας κατέκτησε και τα δύο επόμενα στη σειρά κύπελλα πρωταθλητριών.
Στην ίδια δεκαετία, το 1978, η Λίβερπουλ υπερασπίστηκε τον τίτλο που είχε κατακτήσει την προηγούμενη χρονιά, νικώντας στον τελικό 1-0 τη Μπριζ. Αυτός ο τελικός ήταν η εκκίνηση για μία σειρά έξι συνεχόμενων που έληξαν 1-0 στα 90 λεπτά, στους πέντε εκ των οποίων πανηγύρισαν αγγλικές ομάδες.
Από το 1978, θεωρήθηκε σημαντικό το κύπελλο πρωταθλητριών με το κλασικό φορμάτ να ολοκληρώσει τις διοργανώσεις του εκεί, το 1992. Σε χρονιά-προάγγελο του Champions League, η Μπαρσελόνα νίκησε 1-0 τη Σαμπντόρια το 1992. Ήταν η πρώτη σεζόν με ομίλους, μόνο δύο, οι νικητές των οποίων πέρασαν απευθείας στον τελικό.
Χρειάστηκε να περάσουν 19 σεζόν για να φιλοξενήσει το Wembley τον πρώτο τελικό στο Champions League.
Το 2011, η παντοδύναμη Μπαρσελόνα έπαιξε κόντρα στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, επικρατώντας ξεκάθαρα 3-1. Ο σερ Άλεξ Φέργκιουσον δήλωσε μετά τον τελικό ότι δεν είχε δει ποτέ ξανά καμία ομάδα να επικρατεί με τέτοια ανωτερότητα και ευκολία της δικής του. Οι ελπίδες των άγγλων να σταματήσουν την κυριαρχία της ομάδας του Πεπ Γκουαρντιόλα στην έδρα τους πήγαν περίπατο. Η UEFA άλλωστε έδειξε πως ήθελε να… επιβραβεύσει το ωραίο ποδόσφαιρο τον καταλανών και με ένα τίτλο στο Wembley…
Μόλις δύο χρόνια αργότερα, το 2013, έγινε εκεί ο τελικός και πάλι! Αφορμή η συμπλήρωση 90 χρόνων από την πρώτη ημέρα που λειτούργησε το 1923. Στη γερμανική μονομαχία, η Μπάγερν νίκησε τη Μπορούσια Ντόρτμουντ 2-1.
Το Wembley, με την εφετινή, θα έχει φιλοξενήσει 8 φορές τον κορυφαίο αγώνα της Ευρώπης σε επίπεδο συλλόγων: 1963, 1968, 1971, 1978, 1992, 2011, 2013, 2024.
Ακολουθούν σε αριθμό τελικών: Σαντιάγο Μπερναμπέου 4 (1957, 1969, 1980, 2010), Σαν Σίρο – Μιλάνο 4 (1965, 1970, 2001, 2016), Ολίμπικο Ρώμης 4 (1977, 1984, 1996, 2009), Χέιζελ – Βρυξέλλες 4 (1958, 1966, 1974, 1985), Πράτερ – Βιέννη- μετέπειτα Έρνστ Χάπελ 4 (1964, 1987, 1990, 1995), Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας 3 (1983, 1994, 2007), Σταντ νε Φρανς – Παρίσι 3, Χάμπτεν Παρκ – Γλασκώβη 3 (1960, 1976, 2002), Παρκ ντε Πρενς – Παρίσι 3, Ολυμπιακό στάδιο του Μονάχου 3 (1979, 1993, 1997).
