Πολύς ντόρος σηκώθηκε από την απόφαση του κ. Αλέξη Τσίπρα να τοποθετήσει στην θέση του εκπροσώπου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, την μέχρι χθες παρουσιάστρια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Open. Είμαι βέβαιος ότι εάν είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο από πλευράς ενός καναλιού και ενός δημοσιογράφου με τη ΝΔ, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα ήταν στα κάγκελα καταγγέλλοντας τη διαπλοκή και το ρόλο του κ. Μητσοτάκη, σε όλη αυτήν την ιστορία.
Αποφεύγω λοιπόν τον πειρασμό και μπαίνω στην ουσία, καθώς πλέον η κυρία Τσαπανίδου δεν θα αντιμετωπίζεται ως συνάδελφος, αλλά ως πολιτικό πρόσωπο.
Από χθες ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συνοδοιπόροι του προσπαθούν να μας πείσουν για τη μεγαλοφυή απόφαση του Αλέξη Τσίπρα, που κατάφερε να πείσει την Τσαπανίδου και η τοποθέτησή της σηματοδοτεί την αλλαγή πορείας του ΣΥΡΙΖΑ και το άνοιγμά του στην κοινωνία. Και αναρωτιέμαι πραγματικά για δυο πράγματα. Το πρώτο εάν η κυρία Τσαπανίδου, εκπροσωπούσε κάτι πολιτικά μέχρι χθες, ώστε να σηματοδοτεί είτε την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ είτε το άνοιγμα στην κοινωνία.
Το δεύτερο εάν αυτή η παραδοχή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι χρειαζόταν στροφή στην κοινωνία και σε άλλες κοινωνικές ομάδες, το εμπόδιζε ο Νάσος Ηλιόπουλος, και τώρα μπορεί να το κάνει η Πόπη.
Για να σοβαρευτούμε τώρα, θέλω να πιστεύω ότι αυτή η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα, πέρα από μια στροφή σε ένα συστημικό mediaκο πεδίο, καμία άλλη ουσία δεν εμπεριέχει. Ο συμβιβασμός είναι ξεκάθαρος όπως και το μήνυμα που στέλνει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ σε συγκεκριμένα συμφέροντα.
Εάν το άνοιγμα στην κοινωνία ήταν τόσο απλή υπόθεση τα κόμματα δεν θα κατέθεταν προτάσεις, αλλά θα διόριζαν…εκπροσώπους Τύπου. Τα παραπάνω για να σοβαρευτούμε. Η φιλότιμη κατά τα άλλα προσπάθεια του Αλέξη, αργά ή γρήγορα θα τη χρεωθεί από τους δεινοσαύρους του ΣΥΡΙΖΑ που είναι με το όπλο… παραπόδα. Ο πυρήνας του 3% δεν συμβιβάζεται με τέτοιες άχρωμες και άοσμες πολιτικές που φέρνουν στο κόμμα πρόσωπα με… λάμψη από την τηλεόραση.
Μπορεί η κυρία Τσαπανίδου και ο κύριος Τσίπρας, να πιστεύουν ότι θα δεχθούν επιθέσεις από τη ΝΔ ή από άλλους που ήδη κάνουν focus στα έργα και ημέρες της δημοσιογράφου. Αυτό όμως είναι λάθος. Οι πραγματικά διαφωνούντες είναι εντός του “μαγαζιού”. Και πολύ σύντομα θα τους βρουν μπροστά τους…
