Τελικά, εάν δεν ξεμπλέξεις με τα παιδικά σου τραύματα, αυτά πάντα θα επιστρέφουν και θα σε εγκλωβίζουν. Δεν είναι τυχαίο ότι από τον Φρόιντ μέχρι τους σημερινούς ψυχαναλυτές, οι περισσότεροι στρέφουν στις παιδικές ηλικίες των υποψήφιων προς θεραπεία ανθρώπων.
Εκεί εντοπίζουν τα προβλήματα που έχουν μείνει και κυνηγούν τους ανθρώπους, μέχρι το τέλος του βίου τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας μεγάλωσε ως παιδί – πολιτικά εννοώ για να μην παρερμηνευθούν οι θέσεις μου – με συνθήματα όπως: “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο”, “ένας είναι ο εχθρός ο ιμπεριαλισμός” και “φονιάδες των λαών Αμερικάνοι” και με το όνειρο της Σοβιετίας, ως ιδανική απάντηση στον καπιταλισμό. Η Σοβιετική Ένωση ήταν για εκείνον η αρχή και το τέλος της πολιτικής του ολοκλήρωσης. Παρένθετες φαντασιακές ιστορίες και αριστεροί μύθοι, ήταν η Κούβα, η Βενεζουέλα, η Νικαράγουα και οι Σαντινίστας και οι κάθε λογής κατατρεγμένοι.
Η ζωή και η ιστορία τα έφεραν ανάποδα, στον Αλέξη Τσίπρα και στους συντρόφους του. Καλώς ή κακώς η… μάχη και το όνειρο (το οποίο βασιζόταν στην καταπίεση των λαών), χάθηκε.
Και ο Αλέξης Τσίπρας, ήρθε αντιμέτωπος με το γκρέμισμα των παιδικών του ονείρων. Για αυτό και – εγκλωβισμένος στα συντρίμμια μιας ολόκληρης εποχής – δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει τα πράγματα και παραμένει πολιτικά παγιδευμένος σε τσιτάτα.
Κανείς δεν διαφωνεί ότι χρειάζεται παγκόσμια ειρήνη, κανείς δεν είναι υπέρ του πολέμου, αλλά μέχρι να φτάσουμε σε αυτόν τον ιδεατό κόσμο της αδελφοσύνης και της αγάπης μόνο, υπάρχει μια σκληρή πραγματικότητα.
Και η πραγματικότητα δεν είναι ότι ανήκουμε στο σύμπαν. Η πραγματικότητα είναι ότι ανήκουμε στη Δύση, ανήκουμε σε συμμαχίες, έχουμε δεσμεύσεις και υποχρεώσεις.
Αλλά για να τα δει αυτά ο τέως πρωθυπουργός πρέπει να δεί το πρόβλημα, όπως λένε οι ψυχαναλυτές, να το παραδεχτεί και να θέλει να το λύσει.
Φαίνεται πως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πρόθυμος να κάνει τίποτε από τα τρία. Επιλέγει να κρατήσει και όχι να θεραπεύσει τα πολιτικά – παιδικά του τραύματα. Δικαίωμά του.
Το κακό είναι ότι θέλει τα παιδικά του τραύματα, να τα κάνει και…τραύματα ενός ολόκληρου λαού…
