Μέσα στην κρίση και στην πολεμική σύρραξη, το να προβλέπει κάποιος ακόμη χειρότερες ημέρες δεν απαιτεί και κάποια ιδιαίτερη διορατικότητα. Στα 200 ευρώ έβλεπαν την τιμή του φυσικού αερίου, έγινε η εισβολή και η τιμή «στόχος» καταγράφηκε στο ταμπλό του χρηματιστηρίου της Ολλανδίας. Μάλιστα, φτάσαμε μέχρι και στα 340 ευρώ, καθώς τόσο αποτίμησαν κάποιοι στις αγορές μια μεγαβατώρα φυσικού αερίου που πέρυσι τέτοιο καιρό κόστιζε 15 ευρώ.
Το πραγματικό στοίχημα όμως είναι να προβλέψει κάποιος πόσο θα έχει το φυσικό αέριο σε έναν χρόνο από σήμερα. 200 ευρώ; 300 ευρώ ή μήπως και πάλι 10-20 ευρώ; Πραγματικά, το να ποντάρεις χρήματα είτε στο ένα στοίχημα –της διατήρησης των υψηλών τιμών ή και της περαιτέρω ανόδου- είτε στο άλλο –της κατακόρυφης πτώσης- απαιτεί πολύ γερό στομάχι. Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, έχουν ήδη επιφέρει ένα «μόνιμο αποτέλεσμα» το οποίο είναι ανεξάρτητο από το ποια θα είναι η έκβαση των μαχών στην Ουκρανία.
Το φυσικό αέριο, στο μυαλό του πλανήτη δεν αποτελεί πλέον ένα «αξιόπιστο» μεταβατικό καύσιμο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών όσο θα μεταβαίνει ο πλανήτης προς την πράσινη ενέργεια. Η χθεσινή απόφαση της Ευρώπης να επισπεύσει τις διαδικασίες απεξάρτησης από το ρωσικό φυσικό αέριο, μπορεί να μην βοηθάει σε βραχυπρόθεσμη βάση –η Ευρώπη θα εξακολουθήσει να πληρώνει τη Ρωσία και μάλιστα με πολύ υψηλές τιμές- ωστόσο σε έναν χρόνο από τώρα, οι ποσότητες που θα παραγγέλνει θα είναι πολύ μικρότερες. Και αν υλοποιήσει τον στόχο της η Ευρώπη και περιορίσει τις παραγγελίες –πρακτικά εξαρτάται από τις χώρες του ευρωπαϊκού βορρά που είναι και οι μεγαλύτεροι πελάτες του Πούτιν- που θα καταλήγει το ρωσικό αέριο;
Ο βασικός νόμος της οικονομίας περί προσφοράς και ζήτησης, θα αρχίσει να λειτουργεί ανάποδα. Αν η ζήτηση περιοριστεί, η τιμή είναι καταδικασμένη να υποχωρήσει. Πολλοί θα πουν ότι η Ρωσία θα στραφεί στην Κίνα. Ποιος είπε όμως ότι η Κίνα θα είναι διατεθειμένη να πληρώσει τις σημερινές τιμές για να αυξήσει τις παραγγελίες της;
Θεωρητικά, αν η Ευρώπη καταφέρει να απεξαρτηθεί πιο γρήγορα από ότι υπολόγιζε από το ρωσικό φυσικό αέριο, θα δούμε μεγάλη πτώση των τιμών σε έναν χρόνο από σήμερα. Το ερώτημα είναι όμως άλλο. Θα τα καταφέρει η Ευρώπη;
