“Σήμερα στο Σκορπιό, το νησάκι που πήρε το όνομα αυτό ακριβώς, γιατί το σχήμα του μοιάζει με σκορπιό, που… κολυμπάει στο πέλαγος καταπράσινος και έχει φορτωμένη τη ράχη του όμορφα δέντρα και αμπέλια γεμάτα σταφύλια, κατοικούν χειμώνα καλοκαίρι δύο μόνον άνθρωποι, εκτός του υπηρετικού προσωπικού”. Το finupnews.gr αναδημοσιεύει από το aromaleukadas.gr ένα κείμενο για την ιστορία του θρυλικού νησιού που αποτέλεσε καταφύγιο του Αριστοτέλη Ωνάση.
Το γαλανό αρχιπέλαγος των Εχινάδων, που απλώνεται πότε ακύμαντο, πότε ελαφρά φουρτουνιασμένο με τους γαρμπήδες και τις όστριες, ανάμεσα στη Λευκάδα και την Ακαρνανία, είναι σπαρμένο μ΄ένα πλήθος πανέμορφα και γραφικά νησάκια, που σχηματίζουν μια περίεργη αλυσίδα στεριάς βυθισμένης μέσα στα κύματα. Ένας από τους κρίκους της αλυσίδας αυτής είναι η Μαδουρή, το ποιητικό νησί – ερημητήριο του Βαλαωρίτη. Ένας άλλος είναι ο Σκορπιός, γειτονικό με τη Μαδουρή, μα πιο περίεργο από απόψεως γεωγραφικής διαπλάσεως νησί. Απέναντι ακριβώς απ΄το Σκορπιό βορειότερα είναι η Σπάρτη, σαν αληθινοί δορυφόροι του Σκορπιού μέσα στον υγρό κόσμο του αρχιπελάγους των Εχινάδων και πιο κάτω προς το νοτιά το Μεγανήσι ή Τάφος, Αρκούδι, Άτοκος και πολλά άλλα ερημονήσια, που φθάνουν σχεδόν ως τα νοτιότερα της Λευκάδος και τον Κάλαμο.
Σ’ όλα αυτά τα νησάκια επικρατεί ένα ιδιότυπο καθεστώς. Ένα καθεστώς ιδιοκτησίας, που έχει πολλά κοινά γνωρίσματα με τα φέουδα της μεσαιωνικής εποχής, με κάποιες βέβαια σημαντικές διαφορές. Το κάθε νησάκι του ωραίου μικρού αρχιπελάγους ανήκει κατ’ ΄ιδιοκτησία σε μία και μόνη οικογένεια, σ΄ένα ιδιοκτήτη, ο οποίος σαν απόλυτος κύριος και άρχοντας του νησιού του, είναι υποχρεωμένος να διατηρεί, κατά ένα τρόπο, μόνος του την ασφάλεια της ιδιοκτησίας του αυτής, με το προσωπικό που έχει στην υπηρεσία του. Αν βέβαια δεν επεκτεινόταν επί του νησιού το κυριαρχικό δικαίωμα του ελληνικού Κράτους, το νησάκι θα ήταν σαν ένα πραγματικό φέουδο και ο ιδιοκτήτης του για να προστατευτεί από βίαιη κατάληψη και από επιδρομή κουρσάρων ή άλλων κατακτητών, θα έπρεπε να έχει και μια μικρή φρουρά, να κάνει φρούριο, να΄χει πολεμοφόδια και να είναι πάντα έτοιμος προς μάχη και πόλεμο. Ίσως θα έπρεπε να΄χει και σημαία δική του και οικόσημο!
Τώρα όμως τον απαλλάσσει από τη φροντίδα αυτή η κυριαρχία του ελληνικού Κράτους και ο κάθε ιδιοκτήτης, ο οποίος μοιάζει σαν μονάρχης της μικρής εκτάσεως γης, που βρίσκεται ανάμεσα στον ουρανό και τη θάλασσα, είναι υποχρεωμένος μόνο πρόχειρα αστυνομικά μέτρα να παίρνει για την ασφάλειά του και αυτά, επειδή είναι πολύ μακριά η… αστυνομία, η χωροφυλακή και η αγροφυλακή για να τον προστατεύσει, όταν είναι ανάγκη.
Όλα τα νησάκια αυτά, πλην της Μαδουρής, από την εποχή της Ενετοκρατίας ανήκαν σε μία μεγάλη ενετική οικογένεια τους Σαντίνι, οι οποίοι διατήρησαν την ιδιοκτησία τους, έκτοτε επί όλων των καθεστώτων της Επτανήσου, ακόμα δε, και μετά την παραχώρηση της Επτανήσου στην Ελλάδα. Μόλις προ τριακονταετίας περίπου, οι ιδιοκτήτες τους ενετοί έστειλαν ένα πληρεξούσιο αντιπρόσωπό τους, ο οποίος και τα πώλησε σε διάφορους Έλληνες, που θέλησαν να τα αγοράσουν. Έτσι το κάθε νησάκι έγινε μια ξεχωριστή ιδιοκτησία και ο Σκορπιός, το ωραιότερο ασφαλώς νησάκι του συμπλέγματος, εκτάσεων 10.000 περίπου στρεμμάτων, αγοράσθηκε από την οικογένεια Μαυροειδή, που συνδεόταν με δεσμούς στενής συγγένειας και με την ιστορική Κερκυραϊκή οικογένεια Μουστοξύδη και με την οικογένεια του λευκάδιου ποιητή Βαλαωρίτη.
Σήμερα στο Σκορπιό, το νησάκι που πήρε το όνομα αυτό ακριβώς, γιατί το σχήμα του μοιάζει με σκορπιό, που… κολυμπάει στο πέλαγος καταπράσινος και έχει φορτωμένη τη ράχη του όμορφα δέντρα και αμπέλια γεμάτα σταφύλια, κατοικούν χειμώνα καλοκαίρι δύο μόνον άνθρωποι, εκτός του υπηρετικού προσωπικού.
Η κ. Μαυροειδή και ο γιος της ένας νέος γεμάτος ζωή και χαρά για τη φυσική ζωή της υπαίθρου, ένας φυσιολάτρης και σπόρτσμαν που ευτύχησε βέβαια να είναι απόλυτος άρχων του νησιού, χωρίς καν σύνταγμα και να το διευθύνει με τους ανθρώπους του, τους οκτώ πιστούς φύλακές του, όπως θέλει. Μαζί τους τώρα το καλοκαίρι περνούν, ύστερα από επτά χρόνια απουσίας στο Παρίσι, η κόρη και η αδελφή του κ. Μαυροειδή κ. Σιμπώ, με το Γάλλο σύζυγό της , ο οποίος είναι κυριολεκτικά καταμαγεμένος με τις ομορφιές του νησιού και με τη ζωή που περνάει κανείς στο μικρό αυτό παράδεισο που τον προστατεύει ολόγυρα η θάλασσα.
Ο Σκορπιός έχει αυτό το εξαιρετικό πλεονέκτημα ανάμεσα στα άλλα νησάκια των Εχινάδων. Ότι είναι κολπώδης, κάβοι, ακρογιαλιές και μικροί όρμοι ή κολπίσκοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον, ώστε κάθε άποψη του νησιού να είναι μοναδικής ομορφιάς. Πανοραμική!
Βγαίνοντας με τη βάρκα στη σκάλα, απ’ ΄όπου ανεβαίνει κανείς στην έπαυλη Μαυροειδή, βρίσκεται μπροστά σ΄ένα φυσικό πίνακα, που δύσκολα μπορούσε να τον συλλάβει δυνατή καλλιτεχνική φαντασία ζωγράφου.
Η γραφικότητα του τοπίου, σε συνδυασμό με την αρμονία των γαλαζοπράσινων χρωμάτων της θάλασσας, του σκοτεινού πράσινου του δάσους και του γλαυκού ουρανού δίνουν στο μάτι μια θέα ονειρευτή. Ακόμη και ο βυθός του κολπίσκου, όπου η μικρή αποβάθρα, σκεπασμένος με παχύ καταπράσινο φρέσκο φύκι, πλέει στο διάφανο ολοκάθαρο νερό, δίνει την εντύπωση πως είναι στρωμένος μ΄ένα υποβρύχιο χαλί βαρύτιμο, με εξαίσια χρώματα, που νεράιδες του γιαλού το ύφαιναν με θαλάσσια φυτά, φύκια και πετράδια σε κάποιο ανήλιο πυθμένα βαθιού πελάγους και το έστρωσαν εκεί χάμω.
Κι ύστερα στο νησάκι, στη στεριά οπωροφόρα κι άγρια δέντρα και θάμνοι, μ΄ανοιχτοπράσινο ή σκούρο φύλλωμα, σκίνοι, μυρτιές, αμυγδαλιές, ελιές, καρυδιές, συκιές φοινικόδεντρα, ισιόκορμα και λυγερά κυπαρίσσια, όλα με το χρώμα τους, με το φύλλο τους, με τα κλαδιά τους κεντούν τη ράχη του μικρού νησιού και κάθε απόκρυφη γωνιά του δάσους και των ακτών του και το κάνουν να μοιάζει γωνιά παραδείσου κλεισμένη ολόγυρα απ΄το γαλάζιο πέλαγος.
Να γιατί είναι αληθινά ευτυχείς οι δύο άνθρωποι, μητέρα και γιος, η κυρία και ο κύριος Μαυροειδή, που ζουν σ΄’ αυτόν το απόκοσμο μέρος, που διατηρεί όλη τη χάρη της παρθένας δημιουργίας κάτω απ΄’το γελαστό ήλιο του καλοκαιριού ή το βουρκωμένο ουρανό του χειμώνα, που είναι κι αυτός όπως η άνοιξη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο στο νησί ένα αληθινό ποίημα…
Στο Σκορπιό υπάρχουν πιστοί υπηρέτες, από τους οποίους άλλοι είναι τσοπάνηδες και ασχολούνται με το μικρό κοπάδι του νησιού, άλλοι είναι ψαράδες, άλλοι καλλιεργητές, άλλοι ξυλοκόποι του δάσους και καρβουνιάρηδες, κι ο καθένας έχει τέλος πάντων από μια αρμοδιότητα και μια ακτίνα ενέργειας.
Όσο για τον κ. Μαυροειδή, είναι όπως είπαμε φροντίζει για όλα και μαζί με τα άλλα είναι θαυμάσιος κολυμβητής, ψαράς και κυνηγός, γιατί ξεπέφτει και κυνήγι στο νησάκι, ορτύκια, τριγόνια και μπεκάτσες και μαζί με τις συναγρίδες, τις τσιπούρες, τους ροφούς τα λυθρίνια, πέφτουν συχνά στο χέρι του και τα πετούμενα. Επί πλέον υπάρχουν και τέσσερα – μετρημένα – ευτυχή τετράποδα, τέσσερις πανευτυχείς λαγοί, που έχουν προς το παρόν… βουλευτική ασυλία στο νησάκι του Σκορπιού, ως μοναδικοί εκπρόσωποι του είδους αυτού κυνηγιού, να πηδούν και να παίζουν κάτω από τον ήλιο και απ΄το φως του φεγγαριού, χωρίς να φοβούνται τίποτα. Ούτε τον Τζακ τον κακό σκύλο της έπαυλης, που δείχνει τα δόντια του σε κάθε επισκέπτη επιθυμητό ή ανεπιθύμητο στους κυρίους του.
