Δικηγόρος, Διαπ. Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ
Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων / DPO exec.
Στην επικαιρότητα βρίσκεται το μέγα ζήτημα του ιδιωτικού χρέους. Το δε οξύμωρο της επικαιρότητας: Ακούμε δισεκατομμύρια ποσά να κινούνται με βαλίτσες από παράνομες συναλλαγές ανωτάτων προσώπων εμπλεκόμενων σε φερόμενα σκάνδαλα μεγατόνων και οι απλοί πολίτες της λεγόμενης άλλοτε «μεσαίας τάξης», παλεύουν δίχως… σωσίβιο, στα κύματα του ιδιωτικού χρέους, ετοιμάζοντας πολλές φορές τις δικές τους βαλίτσες, για να εγκαταλείψουν το σπίτι τους, μετά από πλειστηριασμό.
Βαλίτσα στην μία περίπτωση, βαλίτσα και στην άλλη…
Το πρώτο συνήθως βήμα εκτέλεσης είναι η διαταγή πληρωμής. Οι προϋποθέσεις για την έκδοση διαταγής πληρωμής είναι: (1) η ύπαρξη απαίτησης, η οποία αποδεικνύεται από δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο. (2) η ύπαρξη ληξιπρόθεσμου κεφαλαίου, το οποίο να καθίσταται απαιτητό.
Η διαταγή πληρωμής μπορεί να εκδοθεί ύστερα από αίτηση του δικαιούχου της απαίτησης (συνήθως Τράπεζες ή funds) στο καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο Δικαστήριο. Αφότου εκδοθεί, πρέπει στην αποκλειστική προθεσμία των δύο μηνών να επιδοθεί στον οφειλέτη, κατά του οποίου εκδόθηκε. Ο οφειλέτης μόλις την λάβει, αντιλαμβάνεται πως η αρχή της εκτέλεσης έχει ξεκινήσει και οφείλει, για την άμυνα του, να προχωρήσει σε ανακοπή και αίτηση αναστολής, εφόσον υπάρχουν οι νομικοί λόγοι.
Η προθεσμία για την άσκηση της ανακοπής είναι δεκαπέντε εργάσιμες ημέρες. Μέσα στην προθεσμία αυτή πρέπει να λάβει χώρα, εκτός της κατάθεσης του δικογράφου της ανακοπής και η επίδοση της στον δικαιούχο της απαίτησης που εξέδωσε την ανακοπή. Και επειδή η άσκηση της ανακοπής δεν έχει αναστέλλουσα δύναμη, συνήθως κατατίθεται και αίτηση αναστολής εντός της νομίμου προθεσμίας, προκειμένου να επιδιωχθεί η αναστολή της εκτέλεσης, μέχρι την εκδίκαση και έκδοση της απόφασης επί της ανακοπής.
H γνωστή πια σε όλους μας, απόφαση 822/2022 του Αρείου Πάγου, με την οποία «επλήγη» η ενεργητική νομιμοποίηση των λεγόμενων servicers, σε μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης, αποτέλεσε το «πράσινο φως» για τους οφειλέτες, ώστε να μπορέσουν να προσπαθήσουν να ανακόψουν τις διαδικασίες εκτέλεσης εις βάρος τους.
Καθότι στο διάστημα που μεσολάβησε υπήρξε διχογνωμία ως προς το ζήτημα αυτό, η υπόθεση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Αρείου Πάγου.
Η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου θα κληθεί λοιπόν στο προσεχές διάστημα να αποφασίσει επί του μεγάλου αυτού ζητήματος που ανέκυψε και στο κατά πόσο οι τιτλοποιήσεις δανείων που έγιναν με βάσει το Ν. 3156/2003, παρείχαν αυξημένες εξουσίες στους διαχειριστές των απαιτήσεων να προβαίνουν σε πλειστηριασμούς.
Με κομμένη την ανάσα λοιπόν θα αναμένουν τις εξελίξεις χιλιάδες νομικοί της χώρας που ασχολούνται με τα ζητήματα της αντιμετώπισης του ιδιωτικού χρέους, αλλά και χιλιάδες συμπολίτες μας που ταλανίζονται και απειλούνται από πλειστηριασμούς. Να σημειωθεί ότι περί τους 160.000 είναι οι αναρτημένοι πλειστηριασμοί, ήτοι 160.000 πλειστηριασμοί θα λάβουν χώρα στο προσεχές διάστημα και πολλοί από αυτούς αφορούν την μοναδική κατοικία των οφειλετών.
Πέρα από τις ανακοπές και όλα τα νομικά εργαλεία άμυνας που διατίθενται στον οφειλέτη, προκειμένου να προστατευθεί, ο οφειλέτης μπορεί να επικοινωνήσει με τις διαχειριστικές εταιρίες και να αναζητήσει μία ρύθμιση, κατόπιν μίας εξωδικαστικής διμερούς διαπραγμάτευσης. Πολλές φορές είναι δύσκολή η επικοινωνία, καθότι με απλά λόγια: κάποιες εταιρίες δεν τις «βρίσκεις εύκολα στο τηλέφωνο». Στις φορές που η επικοινωνία είναι άμεση, η διαπραγμάτευση της οφειλής γίνεται με τους όρους «Take it, or leave it», δηλαδή αυτή είναι η πρόταση της εταιρίας, αν δεν μπορείς οφειλέτη να την ικανοποιήσεις, τότε δεν έχουμε να σου προτείνουμε κάτι άλλο…
Υπήρξαν μάλιστα περιπτώσεις που έγινε από οφειλέτη προς εταιρία πρόταση για εφάπαξ καταβολή ενός μεγάλου μέρους της οφειλής και η πρόταση αυτή δεν έγινε αποδεκτή από τις εταιρίες! Αξιοσημείωτο είναι ότι οι προτάσεις ρύθμισης από τις εταιρίες, κατά το πλείστον, γίνονται προφορικά και όχι εγγράφως, με αποτέλεσμα να υπάρχει ανασφάλεια στις συναλλαγές και στη διαδικασία ρύθμισης, μέχρι να γίνει οριστικά η υπογραφή της ρυθμιστικής σύμβασης.
Όπως γίνεται αντιληπτό, οι οφειλέτες είναι εντελώς απροστάτευτοι, καθότι οι διαχειριστικές εταιρίες λειτουργούν σύμφωνα με τις πολιτικές τους, οι οποίες προστατεύουν αποκλειστικά και μόνο τα συμφέροντα τους, χωρίς να μεριμνούν για την ασφάλεια στις συναλλαγές, την καλή πίστη, τα συναλλακτικά ήθη. Οι οφειλέτες λοιπόν δεν καθίστανται μονάχα απροστάτευτοι, επειδή δεν υπάρχουν νομικά εργαλεία ρύθμισης, αλλά και επειδή δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο λειτουργίας για τις εταιρίες ρύθμισης και νόμιμες ασφαλιστικές δικλείδες, ώστε να δημιουργείται το αίσθημα της ασφάλειας, κατά τη συναλλαγή, κοινώς οι διαχειριστικές εταιρίες και τα funds: «δρουν κατά βούληση!».
Και μέσα σε αυτό το χάος, οι πολίτες θα οδηγηθούν αργά η γρήγορα σε εκλογές: Με καλάθια νοικοκυριού, με καλάθια Άη Βασίλη, Food Pass, πλειστηριασμούς, φτώχεια και αναξιοπρέπεια… στην αντίπερα όμως όχθη βαλίτσες δισεκατομμυρίων, υποκλοπές, βουλευτές σε διαχειριστικές εταιρίες και σκάνδαλα μεγατόνων, πλούσια και χλιδάτη ζωή.
Κύριοι, μας εμπαίζετε! Δοκιμάζετε την υπομονή αυτού του πολύπαθου λαού, στο όνομα του οποίου ορκιστήκατε κατά την ανάληψη των καθηκόντων Σας, να υπηρετείτε τα συμφέροντα του. Τα συμφέροντα ΤΟΥ, όχι τα δικά σας συμφέροντα!
«Ορκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».
«Ορκίζομαι!»
Καληνύχτα υπερήφανε, βασανισμένε Λαέ μου!
