Δεν είναι ορθό να ξεκινάς την κριτική ενός αγώνα από τον χαμένο. Ο αποκλεισμός της Μαντσεστερ Σίτι όμως προκαλεί ένα εξαιρετικά σοβαρό ερώτημα: “Πεπ έχεις δει τη Μέρα της Μαρμότας;”. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσες απορίες μπορούν να διατυπωθούν για τον αποκλεισμό της αγγλικής ομάδας από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Το ζήτημα της διαχείρισης από τον καταλανό προπονητή πάντως χρήζει ψυχανάλυσης.
Οι αποτυχημένες προσπάθειες του Γκουαρντιόλα να κατακτήσει το Champions League διαδέχονται η μία την άλλη. Στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου την Τετάρτη (4/05) λειτούργησε ξανά με ηττοπάθεια, λες και περίμενε νομοτελειακά την ανατροπή του αποτελέσματος. Δεν είναι πάντοτε το θέμα, η τακτική ενός συστήματος, που κάποιες στιγμές αποδίδει και κάποιες άλλες όχι. Συμβαίνει σε όλους τους προπονητές. Είναι η…βεβαιότητα που διακατέχει τον καταλανό προπονητή ότι κάτι θα στραβώσει! Του συμβαίνει λες και έχει εθιστεί στο πρόβλημα.
Πριν καν ξεκινήσει ο ημιτελικός στη Μαδρίτη, οι κάμερες της τηλεοπτικής παραγωγής έδειχναν τον Γκουαρντιόλα στον πάγκο της ομάδας του, να κρατάει το κεφάλι σκυμμένος με κλειστά μάτια! Σαν να υπέφερε από πονοκέφαλο. Αυτή ήταν η…διάθεσή του πριν από τη σέντρα.
Αυτή η εικόνα, στα μάτια των παικτών του έχει να κάνει με έναν προπονητή ο οποίος δύσκολα πιστεύει ότι η επιτυχία του ανήκει. Κατά συνέπεια, που φοβάται και τη σκιά του, άρα δεν μπορεί να πείσει κανέναν να διεκδικήσει το στόχο μέχρι το τέλος.
Στην τελική ευθεία του αγώνα έκανε αλλαγή τον Ντε Μπρόινε και έβαλε τον Γκουντογκάν, προκειμένου να κρατήσει περισσότερο την μπάλα. Ο δεύτερος είναι ικανότατος χειριστής, όμως η κλάση του Βέλγου ήταν απαραίτητη έως το τέλος, έστω και κουρασμένος. Με αυτή την κίνηση έβγαλε ανασφάλεια. Δεν βγάζεις στον αγώνα της χρονιάς έναν από τους δύο τρεις καλύτερους παίκτες στον κόσμο στη θέση αυτή…
Την ίδια ώρα οι ποδοσφαιριστές του Αντσελότι έπαιζαν στον ίδιο ρυθμό, με την ίδια αυτοπεποίθηση, αν και έβλεπαν ότι η κλεψύδρα άδειαζε εις βάρος τους. ΟΚ, Μπερναμπέου. ΟΚ, βαριά φανέλα. Παρόλα αυτά η απέναντι πλευρά, με αρνητικό καθοδηγητή τον Γκουαρντιόλα, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να δείξει ότι δεν πιστεύει στην πρόκριση. Ακόμη και με την απίθανη χαμένη ευκαιρία για το 0-2, που είχε ο Γκρίλις.
Την ίδια ώρα λοιπόν που η Μαντσεστερ Σίτι δεν μπορεί να “κλειδώσει” το αποτέλεσμα της πρόκρισης ούτε στο άδειο τέρμα, ο απίθανος Ροντρίγκο που πέρασε ως αλλαγή μπήκε με απερίγραπτη αυτοπεποίθηση και σκόραρε δυο φορές. Καταφέρνοντας το απίθανο!
Οι παικταράδες της αγγλικής ομάδας ποιοτικά ήταν καλύτεροι από αρκετούς της Ρεάλ, όμως δεν το πίστευαν. Και οι «παππούδες» της Ρεάλ, σε συνδυασμό με τα πιτσιρίκια που έχουν για συμπαίκτες τους, ήξεραν ότι μπορούν. Ότι είχαν υποχρέωση να μπορέσουν. Αυτή είναι η διαφορά αγαπητέ Πεπ της μεγάλης από την καλή ομάδα.
Ο νικητής γνωρίζει ότι είναι τέτοιος και ο χαμένος αναζητά παυσίπονο για τους πόνους στο κεφάλι. Μία ταινία είναι αλήθεια πως χαλαρώνει αρκετά. Η «Μέρα της Μαρμότας» είναι πάντα μια καλή πρόταση. Οι τελικοί μπορούν να περιμένουν…
