Παρά τις απανωτές διαψεύσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, τα σενάρια των πρόωρων εκλογών επανέρχονται. Τώρα κάποιοι μιλούν για το Μάιο, για αυτό και κόμματα και υποψήφιοι, με πρόσχημα τα συνέδρια που έχουν, ετοιμάζονται, για καλό και για κακό θα έλεγα.
Πραγματικά δεν είμαι στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μπορώ να γνωρίζω όμως ότι οι εισηγήσεις που δέχεται για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη, πληθαίνουν. Εκείνος πάντως για την ώρα κρατά κλειστά τα χαρτιά του. Επιμένει στο αφήγημα που έχει από την αρχή και έχει ως μότο: ότι επιτέλους πρέπει να λειτουργήσουμε ως πολιτισμένο πολιτικά κράτος και οφείλουμε να κάνουμε τις εκλογές στο τέλος της τετραετίας.
Ωραίο ακούγεται, και είμαι υπέρμαχος αυτής της προσέγγισης. Διότι επιτέλους πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπίες και πολίτες και πολιτικοί, ζητώντας από την επομένη των εκλογών, την εκ νέου προσφυγή σε αυτές.
Αλλά κάποια πράγματα δεν είναι μόνο θέμα φιλοσοφικό αλλά και πραγματικό. Υπάρχει άνθρωπος με κοινό νου, που πιστεύει ότι μπορείς να πάει η κυβέρνηση σε εκλογές με τη βενζίνη να πλησιάζει τα 2,5 ευρώ, τα προϊόντα να τραβούν την ανηφόρα με τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού να προκαλούν…ηλεκτροπληξία και με έναν πόλεμο στη γειτονιά σου;
Με το χέρι στην καρδιά θα σας έλεγα όχι. Διότι εάν η κυβέρνηση ακόμη και τώρα, που είναι στο χειρότερο σημείο της, δείχνει ανθεκτικότητα, τουλάχιστον δημοσκοπικά, το λογικό δεν είναι να περιμένει…καλύτερες μέρες;
Να έρθουν δηλαδή χρήματα από την ΕΕ, να επιστρέψει μια σταθερότητα στα πράγματα, να δώσει κάτι στους πολίτες, που τα βγάζουν δύσκολα, να αρχίζει να φαίνεται το έργο της, και μετά να πάει στις κάλπες;
Αυτό λέει ο κοινός νους. Υπάρχει όμως ένας…αστερίσκος σε αυτή τη λογική αλληλουχία. Και αυτός είναι το…απρόβλεπτο. Οτι ή κάτι φοβάσαι ή κάτι ξέρεις. Δηλαδή ότι τα πράγματα σε έναν χρόνο και κάτι μπορεί να είναι χειρότερα. Μην με ρωτήσετε πόσο. Αλλά χειρότερα. Μόνο τότε…τρέχεις για εκλογές, αφού φυσικά έχεις αναλάβει και το ρίσκο να αλλάξεις τον εκλογικό νόμο. Διότι εάν επιδιώκεις σταθερότητα, δεν μπορείς να ρισκάρεις την αυτοδυναμία.
Τώρα γιατί διάφορα συμφέροντα και πολιτευτές, βιάζονται είναι κάτι που θέλει ερμηνεία.
Εχω εξήγηση, αλλά δεν θέλω να την…κάψω σε αυτό το σημείωμα. Απλώς καταγράφω το ενδιαφέρον κάποιων συμφερόντων για την μοιρασιά του Ταμείου Ανάκαμψης.
Αυτά και επανέρχομαι…
