Το καλοκαίρι που μας πέρασε δεν πρέπει να υπήρχε φίλος του Παναθηναϊκού που να δήλωνε ευχαριστημένος για το γεγονός ότι η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα διεκδικούσε ξανά εφέτος το πρωτάθλημα, με τα ίδια όπλα στη θέση του φορ, τους Σπόραρ και Ιωαννίδη.
Δεν αναφέρω τυχαία τα δύο ονόματα με αυτή τη σειρά, καθώς πριν ξεκινήσει η σεζόν το ρεπορτάζ του “τριφυλλιού” έκανε γνωστό ότι ο σέρβος προπονητής είχε αποφασίσει να βασιστεί καταρχάς στο σλοβένο.
Υπάρχει μάλιστα και ο…αστικός μύθος, σύμφωνα με τον οποίο, όταν ρωτήθηκε ο Γιοβάνοβιτς εάν ήθελε μεταγραφή φορ, προκειμένου να διαδεχθεί τον Σπόραρ, εκείνος απάντησε ότι θα συνεχίσει με αυτούς που έχει, διότι πίστευε πως – ειδικά ο Σπόραρ – θα βάλει 20γκολ!
Μετά τις δέκα πρώτες αγωνιστικές της Stoiximan Super League, δεν είναι πολλά τα σημεία που μπορεί να αξιολογήσει κανείς παρακολουθώντας τον τρόπο παιχνιδιού του Παναθηναϊκού, τα οποία δίνουν την εξήγηση ότι βρίσκεται στην πρώτη θέση της βαθμολογίας.
Σίγουρα δεν είναι ο ντεφορμέ Μπρινιόλι, που φέρει ευθύνη σε κάποια από τα γκολ που έχει δεχθεί, ούτε η άμυνα, καταρχάς λόγω της απουσίας του Μάγκνουσον, αλλά και κάποιων λανθασμένων επιλογών-αντιδράσεων από τον Γέντβαϊ.
Η βασική εξήγηση της έως τώρα πορείας πρωταθλητισμού έχει δύο ονοματεπώνυμα! Άντραζ Σπόραρ και Φώτης Ιωαννίδης.
Δεν είναι μόνο τα επτά γκολ που έχουν σκοράρει μαζί στο πρωτάθλημα (4 ο Σπόραρ και 3 ο Ιωαννίδης) αλλά – ακόμη περισσότερο – η πολύπλευρη δουλειά που κάνουν, με την οποία υποστηρίζονται τα πιο ευρηματικά πλάνα εφέτος στην επιθετική συμπεριφορά της ομάδας.
Όταν δηλαδή ξεκινάει ο σλοβένος στην ενδεκάδα, οι συμπαίκτες του επιχειρούν αρκετές παράλληλες προς την αντίπαλη εστία πάσες από τα άκρα, προκειμένου να την υποδεχθεί ψηλά για κεφαλία, ή χαμηλά για κοντινό πλασέ.
Όταν η ενδεκάδα έχει τον Ιωαννίδη, ο έλληνας φορ κινείται και περιφερειακά της αντίπαλης περιοχής, βοηθώντας την ομάδα του να αναπτυχθεί πιο εύκολα με τη μπάλα στο χόρτο με κοντινές πάσες όταν ανεβαίνουντα μπακ και λιγότερο με σέντρες.
Εκείνο πάντως που είναι το πιο σημαντικό, έχει να κάνει με τις σχέσεις των δύο αυτών παικτών. Είναι σπάνιο και δεν μπορώ να σκεφτώ πόσο πίσω πρέπει να φτάσει κανείς προκειμένου να ανακαλέσει στη μνήμη ανάλογο σενάριο, δύο επιθετικών που εναλλάσσονται χωρίς κανείς τους να υπολογίζεται ως βασικός.
Για το δίδυμο Σπόραρ- Ιωαννίδη στη λογική του προπονητή δεν υπάρχει 1ος και 2ος. Παίζει κάθε φορά εκείνος που ταιριάζει πιο πολύ στην τακτική της επίθεσης.
Το εντυπωσιακό πάντως είναι ότι κανείς τους δεν γκρινιάζει ποτέ! Επιτρέποντας έτσι στο αφεντικό του πάγκου να διατηρήσει την ισορροπία στα αποδυτήρια.
Την ίδια ώρα μάλιστα, οι δύο τους έχουν αφήσει να φανεί πως έχουν καλή σχέση, αποκαλύπτοντας τον επαγγελματισμό τους σε εξαιρετικό βαθμό.
Δεν πρόκειται να ξεχαστεί το βράδυ της νίκης 2-0 κόντρα στη Βιγιαρεάλ, όπου σκόραραν και οι δύο, με τον Ιωαννίδη να πλέκει και το εγκώμιο του σλοβένου επειδή είχε δεχθεί αυστηρή κριτική εκείνο το διάστημα. Κυρίως λόγω της μεγάλη ευκαιρίας που έχασε στη Μπράγκα.
Είχαν σκοράρει επίσης και οι δύο στο πρώτο ευρωπαϊκό παιχνίδι με τη Ντνίπρο εκτός έδρας, ενώ υπάρχουν και φορές, (πιο λίγες αλλά υπάρχουν) που κλήθηκαν να συνυπάρξουν στην ενδεκάδα, μετά τις αλλαγές στο δεύτερο ημίχρονο όταν το σκορ δεν ήταν το επιθυμητό.
Η μεγαλύτερη επιτυχία του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, μέχρι την επόμενη (που προφανώς θέλει να είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος), είναι ακριβώς αυτή. Ότι οι ποδοσφαιριστές του λειτουργούν πρώτα για την ομάδα και μετά για τον ευατό τους. Αυτό το δεδομένο αποκαλύπτει νοοτροπία μεγάλης ομάδας.
