Αναχωρώντας από το ξενοδοχείο, την επομένη του αγώνα στη Λειψία, ένας Άγγλος πρόλαβε να μας ρωτήσει εάν πηγαίναμε στο αεροδρόμιο. Στη μισής ώρας διαδρομή μαζί του, μας συστήθηκε με ακρίβεια! “Είμαι κάτοικος Λονδίνου και μένω εκεί λόγω της δουλειάς μου. Η πόλη μου είναι το Μάντσεστερ και η ομάδα μου η Σίτι“.
Στην ερώτηση για την παρουσία του στην πρώην Ανατολική Γερμανία, απάντησε ότι ταξίδεψε απλώς για να δει το ματς και την ομάδα του. Κουβέντα με την κουβέντα, μιλήσαμε για τις λεπτομέρειες του παιχνιδιού και τους λόγους που τελείωσε ισόπαλος.
Κανένας εξ αυτών δεν οδήγησε από την αρχή τη συζήτηση στον Πεπ Γκουαρντιόλα. Μέχρι τη στιγμή που τέθηκε με δισταγμό από την πλευρά μου. Διότι είναι αλήθεια πως δεν είναι εύκολο ένας δημοσιογράφος από την Ελλάδα, να ασκεί αυστηρή κριτική σε έναν από τους μετρημένους σπουδαίους προπονητές στον κόσμο, ενώ ο συνομιλητής του είναι υποστηρικτής αυτής της ομάδας.
Tι ήταν να ξεστομίσουμε το όνομα “Γκουαρντιόλα;”. Τον πήρε και τον σήκωσε! Καθώς, μπορεί εσύ να αναζητάς πειστικές αφορμές, ώστε να εξηγήσεις με προσοχή ότι αμφιβάλλεις για κάποιες αποφάσεις του, όμως την ίδια ώρα ο…πληγωμένος οπαδός της ομάδας τον απαξίωσε εντελώς!
“Έχει κολλήματα, προχωρά σε ακατανόητες επιλογές, δεν βοηθάει την ομάδα, το κοουτσάρισμά του δεν είναι το αναγκαίο”, ήταν ορισμένα από τα διόλου…κολακευτικά σχόλια από το νεαρό οπαδό, προς τον προπονητή του club.
Η κουβέντα προφανώς και οδηγήθηκε στην απόφαση του καταλανού προπονητή να μην κάνει ούτε μία αλλαγή στο παιχνίδι. Όσο κι αν ψάξει κανείς λογικές απαντήσεις δύσκολα θα βρει έστω μία που να έχει σταθερή βάση.
Έβλεπε ότι η ομάδα του προηγείται στο σκορ και δεν ήθελε να της αλλάξει το ρυθμό;
Μα ισοφαρίστηκε, ενώ το ματς είχε μπροστά του δρόμο.
Ήθελε να επιβραβεύσει τους παίκτες για την προσπάθεια και την επιμονή τους στο πλάνο;
Μα είχαν κουραστεί και αυτό “φώναζε” σε όλο το δεύτερο ημίχρονο.
Εκτός εάν, με την απόφαση να φτάσει με τους ίδιους έως το φινάλε, ήθελε να δείξει ότι ο οικονομικός έλεγχος από τα αποτελέσματα του οποίου αποκαλύφθηκαν αμέτρητες παραβάσεις από το club, αποδυναμώνει κλιμακωτά το ρόστερ και στη συνέχεια θα φέρει αρνητικά αποτελέσματα και στο αγωνιστικό επίπεδο.
Η Μάντσεστερ Σίτι είναι και σε αγωνιστική κρίση και γι’ αυτό έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην ψυχολογία όλων το οικονομικό ζήτημα του Finacial Fair Play. Η ομάδα δεν έχει δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Κανείς όμως δεν μπορεί να μαντέψει τι έχει στο μυαλό του ο ισπανός προπονητής, ώστε να προχωρήσει σε μία επιλογή χωρίς προηγούμενο.
Εικασίες και μόνο τέτοιες είναι όλες αυτές οι σκέψεις. Σε κάθε περίπτωση η απόφαση να μην κάνει καμία αλλαγή κι ενώ στην σύγχρονη εποχή επιτρέπονται πέντε και επιπλέον εάν υπάρχει παράταση, δείχνει σκεπτικό ανθρώπου που θέλει να προκαλέσει συζήτηση γύρω από το όνομά του. Ανάγκη, ο συγκεκριμένος άνθρωπος του ποδοσφαίρου κάτι τέτοιο δεν το έχει, όμως κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να έχει στο κεφάλι του.
Ο ίδιος δήλωσε την επομένη ότι αυτός αποφασίζει, μας θύμισε ότι είναι ο καλύτερος και ότι έβλεπε την ομάδα να παίζει καλά. Εντάξει αγαπητέ. Εσύ ξέρεις.
“Είδα πως η ομάδα ήταν καλά. Σκέφτηκα να βάλω τον Φόντεν, αλλά στο τέλος αποφάσισα να συνεχίσω έτσι.
Το ότι έχω δικαίωμα για πέντε αλλαγές δεν σημαίνει ότι πρέπει να κάνω κιόλας. Η Λειψία έπαιζε ουσιαστικά με έξι παίκτες μπροστά, κάποιοι εξ αυτών εξαιρετικά γρήγοροι.
Οι παίκτες που είχαμε στο ματς έχουν την έξτρα πάσα, κάτι που χρειαζόμασταν ειδικά για τον πρώτο αγώνα.
Είμαι αρκετά καλός προπονητής ώστε να ξέρω τι πρέπει να κάνω και τι όχι. Ίσως στη ρεβάνς να γίνω… τρελός και να παίξουμε με εννέα επιθετικούς.
Έχω δουλέψει στη Γερμανία, έχω αναλύσει τη Λειψία εκτενώς και σε αυτό το παιχνίδι χρειαζόμασταν τον έλεγχο“.
Με στόματα κλειστά τον άκουγαν οι άγγλοι δημοσιογράφοι στην αίθουσα των συνεντεύξεων τύπου στη Red Bull Arena. Νωρίτερα ο ίδιος, πριν καθίσει στην καρέκλα της αίθουσας, είχε απαντήσει – όπως είναι υποχρεωμένος από το συμβόλαιο της ομάδας με το Champions League (διότι αλλιώς δεν θα το έκανε) – στις σύντομες ερωτήσεις του όρθιου flash interview. Εκεί ήταν ξανά…παράξενος, με ελάχιστα λόγια, οριακά μονολεκτικός. Στο στιλ “τελείωνε, να φύγουμε”. Τις λίγες λέξεις που ξεστόμισε, τις συνόδευσε μάλιστα και με ένα ειρωνικό χαμόγελο.
Ο αγαπητός Πεπ δεν αντέχει τις… ισοπαλίες και μοιάζει να χάνει λίγο τη μπάλα. Οι γκριμάτσες και οι…arrogant (όπως θα έλεγαν και στο Μάντσεστερ) απαντήσεις του μαρτυρούν κάτι τέτοιο. Πεπ, μπορεί τα περισσότερα πράγματα στο ποδόσφαιρο να υπόκεινται στο φίλτρο της οπτικής του καθένα, ο πίνακας έγραφε 1-1 πάντως. Αυτό είναι αντικειμενικό…
