Ξεκινήσαμε, στο πρώτο κείμενο (5/05), μία ημέρα μετά τον εκπληκτικό αγώνα στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου που απέφερε την απρόσμενη πρόκριση της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Μάντσεστερ Σίτι, από το χαμένο. Από τις μη συμβατές, με τη συνθήκη και τις απαιτήσεις του αγώνα, συμπεριφορές του Πεπ Γκουαρντιόλα, κυρίως στο πνευματικό μέρος.
Πάμε ωστόσο να δούμε, στη συνέχεια, τα λιγότερα αλλά καθοριστικά πλεονεκτήματα του Κάρλο Αντσελότι. Καταρχάς ο ιταλός προπονητής είναι πάντοτε ήρεμος, ότι κι αν συμβαίνει. “Έχει το κοντρόλ των συναισθημάτων του”. Δεν το λέμε εμείς, ο ίδιος ο Γκουαρντιόλα το είχε δηλώσει, πριν τον αγώνα της Μαδρίτης, συμπληρώνοντας ότι τον θαυμάζει γι΄αυτό…
Κατά δεύτερον, ο Αντσελότι ήταν δικαιολογημένα άνετος, καθώς είχε πανηγυρίσει το περασμένο Σάββατο το πρωτάθλημα και γνώριζε πως κανένας δεν μπορεί να του πει το παραμικρό σε περίπτωση αποκλεισμού. Η χαρά στην πόλη ήταν πολύ μεγάλη και ο κόσμος κυκλοφορούσε γύρω από το γήπεδο με τα νέα κοντομάνικα που είχαν αγοράσει από τη μπουτίκ του Μπερναμπέου (των 26 ευρώ…) και έγραφαν “35 φορές πρωταθλητές!”.
Ο Αντσελότι, πριν τον ημιτελικό του Champions League, είχε εξασφαλίσει πως στην επιστροφή του στους μαδριλένους είναι επιτυχημένος. “Σκέφτομαι να σταματήσω και να αφιερώσω χρόνο στους ανθρώπους μου, όμως εάν η Ρεάλ μου ζητήσει να μείνω δέκα χρόνια ακόμη, θα μείνω δέκα χρόνια”, δήλωσε παραμονή του αγώνα. Γνώριζαν όλοι πως εάν έχανε από τη Σίτι, θα του συνέβαινε από μία καλύτερη ομάδα. Διατήρησε λοιπόν το εκνευριστικά ήρεμο προφίλ του έως το τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού, αν και έχανε!
Αυτή η παράμετρος είναι εξαιρετικά σημαντική για τους ποδοσφαιριστές, που βλέπουν ότι υπάρχει λόγος να πιστεύουν έως το τέλος. Σε αντίθεση με εκείνους της αγγλικής ομάδας που υφίσταντο ακόμη πιο μεγάλη πίεση, από τη δεδομένη ενός ημιτελικού, όταν έβλεπαν τον προπονητή τους να κρατάει το κεφάλι σκυμμένος στον πάγκο, πριν αρχίσει το παιχνίδι, ενώ είχαν εκείνοι προβάδισμα στο σκορ από τον πρώτο αγώνα…
Ο ιταλός λειτούργησε με ψυχραιμία και διεκδίκησε ό,τι καλύτερο από έναν αγώνα που έδειχνε χαμένος. Ποιος να φανταζόταν πως θα κάνει τέτοια ανατροπή χωρίς να έχει στο γήπεδο κανέναν εκ των καλύτερων στο κέντρο, Κασεμίρο, Κρόος, Μόντριτς; Έπαιξε όμως “τα ρέστα του” και έριξε στη μάχη πιτσιρίκια, όπως ο Καμαβινγκά, στον οποίο ανέθεσε το ρόλο του Μόντριτς. Ο 19χρονος δεν ανέλαβε απλά την ευθύνη, αλλά συμπεριφέρθηκε και ως… κροάτης, καθώς στο 90΄βρήκε εκπληκτικά τον Μπενζεμά, ο οποίος γύρισε τη μπάλα στην κίνηση του Ροντρίγκο, που με την ισοφάριση έβαλε τη Ρεάλ ξανά στο παιχνίδι. Τότε πίστεψαν όλοι περισσότερο.
Υπάρχουν πολλές ερμηνείες για την κατάρρευση της Σίτι. Η μία ήταν η πίεση που έξ αρχής είχε ο Γκουαρντιόλα. Επίσης, την ώρα του αγώνα, φάνηκε ότι οι παίκτες του δεν είναι μαθημένοι σε συνθήκες πίεσης και αμυντικής λειτουργίας. Όταν ο Καρβαχάλ βγάζει τη σέντρα στο δεύτερο γκολ του Ροντρίγκο, δεν σηκώνεται για κεφαλιά κανένας της Σίτι και όταν η Ρεάλ πιέζει στην περιοχή, οι αμυντικοί της αγγλικής ομάδας τα είχαν χαμένα! Ο Ντίας και στα δύο γκολ του Ροντρίγκο έμεινε ακινητοποιημμένος και στην παράταση έκανε και το πέναλτι στον Μπενζεμά.
Ο Γκουαρντιόλα έχει, μαζί με τη Λίβερπουλ, μία εκ των δύο καλύτερων ομάδων στην Αγγλία. Οι παίκτες που επιλέγει ωστόσο έχουν συγκεκριμένα χαρακτηριστικά για τη φιλοσοφία του, τα οποία δεν είναι χρήσιμα σε όλα τα σενάρια.
Στο πρωτάθλημα είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις όπου κάποια ομάδα μπορεί να πιέσει τη Σίτι, καθώς, εκτός της Λίβερπουλ, καμία δεν την πλησιάζει στην ταχύτητα. Οι αμυντικοί του επιλέγονται κυρίως για τη δυνατότητα που έχουν να συμμετέχουν στο χτίσιμο του παιχνιδιού, ακόμη και των επιθέσεων και λιγότερο για τα σημαντικά ανασταλτικά τους πλεονεκτήματα. Στην σπάνια περίπτωση λοιπόν που μία ομάδα, όπως η Ρεάλ, λόγω έδρας, φανέλας, ιστορίας, πίστης, Αντσελότι και λιγότερων αλλά σίγουρα σπουδαίων παικτών, την πιέσουν περισσότερο από το συνηθισμένο, μπορούν να τη λυγίσουν. Ακόμη κι αν χρειαστεί αυτό να γίνει με παίκτες όπως ο Καμαβινγκά και ο Θεμπάγιος. Το έκανε και η Λίβερπουλ στον ημιτελικό του κυπέλλου, όμως τότε δόθηκαν άλλες ερμηνείες, όπως για τη χρησιμοποίηση του αναπληρωματικού τερματοφύλακα. Σίγουρα απεδείχθη άστοχη, όμως για να φτάνει με ευκολία η μπάλα στην άμυνα της Σίτι δεν έφταιγε ο “άψητος” τερματοφύλακας…
Αδυναμία ξεκάθαρη για καθαρό μυαλό στην πίεση. Ο Γκρίλις στην επίθεση, ο πιο ακριβός άγγλος στην ιστορία, δεν κατάφερε να τελειώσει την πιο εύκολη φάση για το 0-2 και το σφράγισμα της πρόκρισης. Έλλειψη πίστης και μεταφερόμενη πίεση από τον πάγκο.
Ο Γκουαρντιόλα σίγουρα έχει αδικηθεί από την ιστορία, που δεν έχει ακόμη πανηγυρίσει το κορυφαίο τρόπαιο της Ευρώπης με την αγγλική ομάδα. Για να το καταφέρει ωστόσο πρέπει, εκτός από το να αγοράζει πανάκριβα, να κάνει και τη σωστή διαχείριση των δικών του ικανοτήτων, όπως και των παικτών του. Αλλιώς θα υπάρχει πάντοτε ένας τεράστιος αντίπαλος, σαν τον Αντελότι, να τον περιμένει στη γωνία και στην καλή του βραδιά να τον ρίχνει στα τάρταρα…
