Σέβομαι απολύτως – και επικροτώ, για να μην παρεξηγηθώ- την πολιτική βούληση, όπως αυτή εκφράστηκε μέσω του Πρωθυπουργού, να ληφθούν άμεσα μέτρα τα οποία θα αποφέρουν σοβαρά αποτελέσματα, ενάντια στη βία των οπαδών.
Επιτρέψτε μου ωστόσο να αμφιβάλλω σοβαρά, κατά πόσο κάτι τέτοιο μπορεί να είναι εφικτό. Και εξηγούμαι. Δεν υπήρξε κυβέρνηση στο παρελθόν, όπως και αρμόδιος Υπουργός για τον αθλητισμό, που να μη φρόντισε να προχωρήσει στις αναγκαίες τροποποιήσεις του αθλητικού νόμου.
Οι διατάξεις του οποίου, τον καθιστούν υπερπλήρη. Είναι υπέραρκετές και προβλέπουν τα πάντα! Κατά συνέπεια το ζήτημα είναι απλό. Πότε εφαρμόζονται και εάν εφαρμόζονται.
Αποφασίστηκε σήμερα (7/02) η αυστηροποίηση του θεσμικού πλαισίου, στη λειτουργία των Λεσχών Φιλάθλων και των παραρτημάτων τους. Αλλά και να προχωρήσουν οι αναγκαίες προσαρμογές του Ποινικού Κώδικα, όπως και η εντατικοποίηση των ελέγχων, από πλευράς της ΕΛ.ΑΣ. Μένει να φανεί.
Όλα χρειάζονται και πρέπει να τηρούνται.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πάντως ότι υπάρχουν λόγοι, που μας κάνουν να μην πανηγυρίζουμε για κανένα νέο μέτρο.
Με μία απλή σκέψη προς τα πίσω, το 2017 έχασε τη ζωή του οπαδός του ΠΑΟΚ, με τους 5 συμμετέχοντες να είναι έξω.
Από την άλλη, στην περίπτωση του 28χρονου Βούλγαρου Τόσκο του Άρη, όταν τον Ιανουάριο του 2020 τραυματίστηκε θανάσιμα από αυτοκίνητο που πέρασε πάνω από το αναίσθητο σώμα του, 8 πρωτομπήκαν στη φυλακή, αφέθηκαν όμως μετά και μόνο ένας καταδικάστηκε σε 7,5 χρόνια φυλάκιση.
Πριν δύο μήνες αποφυλακίστηκε…
Οι άλλοι επτά, με αναστολές αφέθηκαν ελέυθεροι.
Κατανοώ την ανάγκη της κυβέρνησης να μην ταυτιστεί με το παρελθόν, σε κανένα τομέα της κοινωνική ζωής. Έως τώρα το έχει καταφέρει σε μεγάλο βαθμό, παρά τα σοβαρά πλήγματα που έχει υποστεί από τις φυσικές καταστροφές, κυρίως.
Η ιστορία με τη δολοφονία του Άλκη ωστόσο είναι εξαιρετικά σοβαρή, επομένως και σημαντική για την εικόνα και το έργο της, καθώς εδώ δεν χωρούν ούτε ευχολόγια, ούτε υποσχέσεις.
Χάθηξκε 19χρονος, με όσα – αυτονόητα- σημαίνει αυτό για όλους μας. Για τις συνθήκες που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας.
Εάν ανοίξει λοιπόν η ιστορία, θα πρέπει να φτάσει έως το τέλος και αυτό, στην Ελλάδα, μοιάζει από δύσκολο έως ακατόρθωτο. Εκτός και αν σήμερα, στο Μέγαρο Μαξίμου, αποφαίστηκε να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα.
Δεν το λέω ειρωνικά. Είναι ακριβώς αυτό που εύχομαι.
