Νησιά που τα σεργιανίζεις με το κουρασμένο βήμα σου, νησιά που ξεχνάς φράσεις όπως: «πού έχω αφήσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου;». Μια – άντε δυο – βαλιτσούλες με ροδάκια, θετικό πρόσημο στη διάθεση, τοξικούς φίλους συνδεδεμένους με το χειμερινό ηλιοστάσιο και το ταξίδι αρχινά.…
Δύσκολοι καιροί για διακοπές, όμως καλοκαίρι δίχως φυγή, χωρίς εικόνες γαλάζιας αρμύρας και λευκού κυκλαδίτικου στο σκληρό δίσκο της μνήμης, είναι καλοκαίρι δίχως Αύγουστο…
Και πού να πας; Όταν για ένα μικρό «πήγαινε – έλα» στα κοντινά νησιά της Αττικής χρειάζεσαι, μόνο για την μετακίνηση του αυτοκινήτου ένα σημαντικό ποσό, που δεν θα σου καλύψει… ο Πέτσας, το σκέπτεσαι και ξεφορτώνεις τα όνειρα από το νου σου και μένεις φυτεμένος στην καθημερινότητα. Εκτός αν… Εκτός αν το αυτοκίνητο, εκεί που στρέψεις την καλοκαιρινή πυξίδα της απόδρασης, δεν σου είναι απαραίτητο· έως και περιττό να μην σου πω…
Νησιά λοιπόν, που τα σεργιανίζεις με το κουρασμένο βήμα σου, νησιά που ξεχνάς φράσεις όπως: «πού έχω αφήσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου;», «ρε, πού έχω παρκάρει;», «πρόσεχε Ορέστηηηη θα σε πατήσει ο τρελός με το ΤεΤε…». Μια – άντε δυο – βαλιτσούλες με ροδάκια, θετικό πρόσημο στη διάθεση, τοξικούς φίλους συνδεδεμένους με το χειμερινό ηλιοστάσιο και το ταξίδι αρχινά.
Από Κυκλάδες αρχίζουμε…
Νησιά των Κυκλάδων, του κατ’ εξοχήν καλοκαιρινού προορισμού, που δεν είναι απαραίτητο να μετακινηθείτε με αυτοκίνητο, ή η τοπική συγκοινωνία σας καλύπτει τις ανάγκες, είναι όλες οι Μικρές Κυκλάδες: Τα δυο Κουφονήσια: το Πάνω και το Κάτω, η Σχοινούσα, η Ηρακλειά και η Δονούσα. Το Πάνω Κουφονήσι, περισσότερο τουριστικό από όλα τα υπόλοιπα νησιά του συμπλέγματος, σου παρέχει τα πάντα! Καλό φαγητό, εξαιρετική διαμονή, θάλασσες βγαλμένες από αφίσα του υπουργείου Τουρισμού και διασκέδαση σε ρυθμούς της αντοχής σου. Στο Πάνω Κουφονήσι θα βρεις το ωραιότερο σουβλατζίδικο της Ελλάδας (δίχως υπερβολή). Επίσης στο Πάνω Κουφονήσι θα ανακαλύψεις το Γάλα, μια καλά κρυμμένη από τις τουριστικές ορδές (last year…) παραλία που μοιάζει με τεράστιο πηγάδι, που τα λευκογάλαζα νερά του τα πίνεις και καθαρίζεις τον οργανισμό σου, που να βουτάν’ οι καρδιές και να βγαίνουν στεγνωμένες… Το Κάτω Κουφονήσι τώρα, μια ταβέρνα έχει, που στις τιμές συναγωνίζεται τη Μύκονο και στο περιβάλλον τη Γαύδο… Παραλίες που πας είτε με τα πόδια είτε με το βαρκάκι που θα σε φέρει από τον πολιτισμό του Πάνω Κουφονησίου· στριμώχνεσαι με δεκάδες άλλους που είχαν την ίδια ιδέα και λες: πότε θα γυρίσω πίσω; Τίποτα το ιδιαίτερο, όμως αν δεν το επισκεφτείς μένεις με την στιφή γεύση του ανικανοποίητου: Μα να πάω μέχρις εκεί και να μην περάσω απέναντι;
Κι απέναντι είναι και η Σχοινούσα. Εκεί νοικιάζεις μια «γουρούνα», ένα μηχανάκι και γυρίζεις το νησί σε μισή ώρα. Αν δεν έχεις τάσεις περιηγητή από τη Χώρα μέχρι τη θάλασσα είναι δέκα λεπτά από το μονοπάτι, οι παραλίες λίγη ώρα με το «πόδι» και όλα τα καλά μαγαζιά για φαγητό, το ένα δίπλα στ’ άλλο. Βρίσκεις ένα ωραίο κατάλυμα με θέα (έχει αρκετά) και προσπαθείς να βρεις το μυστικό του Ελύτη. Κι αν πεις για την Ηρακλειά; Μαγική! Κι εδώ με λίγο ποδαρόδρομο πηγαίνεις παντού. Κι αν σε κατατοπίσουν σωστά και έχεις προσανατολισμό εξερευνητή, ανακαλύπτεις τη σπηλιά του Αη Γιάννη στα πέτρινα βάθη του νησιού και μετά το ρίχνεις στα ρακόμελα τρεις μέρες για να συνέλθεις. Ηρεμία κι εδώ και γαλήνη και μην κάνεις το λάθος να ψάξεις για τοπικά προϊόντα, όπως μέλι για παράδειγμα που το πουλάνε οι ντόπιοι σαν να ήταν Manuka, 20 με 25 ευρώ το κιλό! Και νάμαστε βορειότερα, στη Δονούσα. Κι εκεί βρίσκεσαι απέναντι στη θάλασσα τη ρηχή και την ήμερη, τη θάλασσα την πλατιά τη μεγάλη… Δυο από τις ωραιότερες παραλίες του κόσμου σε περιμένουν να σε ξαναβαπτίσουν. Κι εκεί τα καραβάκια αντικαθιστούν το αυτοκίνητο κι εκεί η γαλήνη και οι ρυθμοί ησυχαστηρίου όπως στον Αθω σε αποτοξινώνουν από τις πολύβουες πολιτείες. Μικρές Κυκλάδες λοιπόν και η θάλασσα σε βυθίζει στα βάραθρα της ψυχής σου.
Νησί των Κυκλάδων που δεν χρειάζεσαι αυτοκίνητο είναι και η Αντίπαρος. Πηγαίνεις Πάρο κι από εκεί φθάνεις εύκολα στο νησί του… Τομ Χανκς και το σπηλαίου που πρέπει να το επισκεφτείς για να έχεις να διηγείσαι, πώς είναι να σου κόβεται η ανάσα από την έλλειψη οξυγόνου κατεβαίνοντας σε ένα βαθύ σκοτεινό πηγάδι. Μια ομορφιά και η Αντίπαρος, σε μαγεύει με το λιτό, στεγνό κι απέριττο των Κυκλάδων. Κι απέναντι από τη ηφαιστειακή Σαντορίνη, ένα κομμάτι Σαντορίνης που ξέφυγε στη θάλασσα και το είπαν Θηρασιά. Η Θηρασιά είναι η Σαντορίνη της 10ετίας του ’50 σε σμίκρυνση! Ανεβαίνεις στη χώρα, τον Μανωλά, αναζητείς ένα μέρος για να βλέπεις καλύτερα απέναντι κι αράζεις χαζεύοντας την κοσμοπολίτικη και πανάκριβη μητέρα της Θηρασιάς, τη Θήρα… Κι όταν βαρεθείς να κάααθεσαι κατηφορίζεις στον Κόρφο, στο λιμανάκι και περιμένεις το καραβάκι που θα σε πάει πού; Στον Πύργο της Βαβέλ; Κι έτσι μένεις εδώ πού όταν σε κουράσει η απραξία γυρίζεις πλευρό και ονειρεύεσαι.
Αργοσαρωνικός στα πόδια μας
Στην Υδρα και στις Σπέτσες τα αυτοκίνητα όχι μονάχα δεν είναι απαραίτητα, αλλά απαγορεύονται κιόλας! Το καυσαέριο οι ντόπιοι το εισπνέουν όταν κάνουν το λάθος να περάσουν «απέναντι»· ζουν στους δικούς τους ρυθμούς που πρόθυμα τους μοιράζονται μαζί με τον ταξιδιώτη. Υδρα αρχοντική κοσμοπολίτισσα, Σπέτσες, νησί τυλιγμένο στην Ιστορία και τους θρύλους. Επίσης το νεανικό Αγκίστρι δεν σε υποχρεώνει να πάρεις το αυτοκίνητό σου. Όλα στα πόδια σου με το που ξεμπαρκάρεις κι αν θέλεις και πιο μακριά, νοικιάζεις ένα μηχανάκι. Νησιά που αξίζει να τα επισκεφτείς, έστω για ένα διήμερο. Μια και ο λόγος για απαγορεύσεις τετράτροχων: στη Μονεμβασιά στη Λακωνία και στο Λουτρό στην Κρήτη, τα αυτοκίνητα είναι άγνωστη εικόνα.
Και Κορινθιακός κοντά μας
Της νύχτας το τριζόνι σε αποκοιμίζει με προσκέφαλό σου το καλοκαίρι και τα Τριζόνια του Κορινθιακού σε ταξιδεύουν σ’ ένα ονειρικό περιβάλλον. Μικρά νησάκια απέναντι από τη Φωκίδα, όπου σε μεταφέρουν τα καραβάκια των ντόπιων λεμβούχων. Το νησί, το κατοικημένο το είχε «βάλει στο μάτι» ο Αριστοτέλης Ωνάσης, αλλά οι κάτοικοι δεν πούλησαν τον τόπο τους και ο Ελληνας μεγιστάνας έβαλε πλώρη για τον Σκορπιό. Ταβερνάκια πάνω στο κύμα όπου έχουμε γευτεί τη νοστιμότερη κακαβιά, παραλίες καθαρές και όμορφες και αξιοπρεπή καταλύματα. Ένα βιβλίο – γιατί όχι και δύο – στις αποσκευές είναι απαραίτητο.
Το πράσινο του Ιονίου
Καστός και Κάλαμος, δυο διαμάντια στο δαχτυλίδι της Λευκάδας. Δυο νησιά που σου προσφέρουν εναλλακτικό τρόπο διακοπών δίχως τροχοφόρα, θόρυβο και άγχος… Η Καστός είναι ένα από τα μικρότερα νησιά του Ιονίου Πελάγους σε πολύ μικρή απόσταση από την Λευκάδα. Το νησάκι το γυρίζετε με τα πόδια μέσα σε λίγην ώρα! Με το που πατάς στον Κάλαμο εντυπωσιάζεσαι για το πως χώρεσε τόσο πράσινο σε τόσο μικρό τόπο. Η φύση δεν ήταν φειδωλή για το νησάκι του Ιονίου. Ο παλιός φάρος και το επιβλητικό Κάστρο θα δώσουν εικόνες να ‘χεις για το χειμώνα που έρχεται. Και οι παραλίες εξαιρετικές. Και πιο κοντά στις ακτές της Λευκάδας, το Μεγανήσι. Το φέρι μπόουτ στο Νυδρί σε περιμένει για να σε φέρει στο νησί των Κροίσων, όπως το αποκαλούν αφού πολλά από τα σκάφη που δένουν στο λιμανάκι του, προκαλούν δέος. Από το Βαθύ θα πάρεις το καΐκι που θα σε οδηγήσει σε «ιδιωτικές» παραλίες αλλά και στις θαλάσσιες σπηλιές όπως του Γιοβάνη, του Δαίμονα και τη θρυλική εκείνη που λέγεται πως ήταν το κρησφύγετο του υποβρύχιου Παπανικολής στα χρόνια του τελευταίου πολέμου. Και σ’ όλα τα παραπάνω, φαγητό ξεχωριστό με ανακατεμένη στερεοελλαδίτικη και λευκαδίτικη παράδοση και μεράκι.
Δωδεκάνησα κι όποιος αντέξει
Για τούτους τους προορισμούς, το ταξίδι είναι μακρύ αλλά σε αποζημιώνει σαν πατήσεις σε κάποιο νησί από τους Λειψούς, τους Αρκιούς, τη Χάλκη, τη Σύμη, την Τήλο, την Ψέριμο, την Τέλενδο το Αγαθονήσι! Νησιά που προσφέρουν τις ανέσεις των σύγχρονων παραδείσων με τις δικές τους προδιαγραφές. Ησυχες ακτές, πεντακάθαρες, ταβερνάκια με ψάρια που… βγαίνουν από τη θάλασσα μόνα τους και ψάχνουν το τηγάνι και φιλοξενία που δύσκολα τη συναντάς σε κοσμοπολίτικους τόπους. Κάθε ένα από τα μικρονήσια των Δωδεκανήσων είναι μια Ιστορία από μόνο του, είναι ένα κομμάτι από σκέψη: «Εδώ θέλω να πεθάνω»· είναι μια πινελιά από πίνακα Γκογκέν και Μπενουά Παρέ… Η Σύμη, ολοστόλιστη νύφη ριγμένη στο πέλαγος, η Χάλκη ένα κομμάτι πολύτιμου λίθου αγκαλιασμένου από θάλασσα και φως κι οι Αρκιοί ησυχαστήριο για θολωμένους εισοδηματίες και μπερδεμένους μισθωτούς και οι Λειψοί, καταφύγιο κυνηγημένων της καθημερινότητας. Το φαγητό στους Λειψούς είναι σπιτικό: Τραγανά και νόστιμα πιταρούδια, ψαρομεζέδες που λούζονται με ούζο αρωματικό, φαβοκεφτέδες και το γεμιστό καλαμάρι με ρύζι.
Από το Νότο στο Βορρά
Νότια: Απέναντι από τη Νεάπολη Λακωνίας στην εμπασιά του κόλπου του Λακωνικού, έχει ξαπλώσει στο γαλάζιο κρεβάτι της η Ελαφόνησος. Η Ελαφόνησος είναι ιδανικός προορισμός για τους φυσιολάτρες. Ψηλές αμμοθίνες και σπάνια θαλασσόκεδρα (όσα γλύτωσαν από την καταστροφική πυρκαγιά του ’19) στολίζουν τις παραλίες του νησιού. Οι καλλονές δίδυμες παραλίες του Σίμου και του Σαρακήνικου είναι μοναδικές. Και η αστακομακαρονάδα στα ταβερνάκια του λιμανιού μοναδική επίσης.
Βόρεια: Το Παλαιό Τρίκερι, κυκλωμένο από τα βουνά της Στερεάς, του Πηλίου και τις κορφές της Εύβοιας αντιμάχαιται τον πολιτισμό. Ενα κεφαλάκι καρφίτσας στον Παγασητικό, πολύ μα πολύ μακριά από τα αυτοκίνητα, πολύ μα πολύ μακριά από την πρωτεύουσα και τους ρυθμούς της. Για να λέμε την αλήθεια εδώ χρειάζεσαι το αυτοκίνητο που θα σε φέρει αντίκρυ στο νησί. Και η οδήγηση από την Αθήνα μέχρι τη θάλασσα που χωρίζει το Παλαιό Τρίκερι από την ακτή την Πηλιοτρίτικη είναι κουραστική. Μετά σχεδόν 400 χιλιόμετρα φτάνεις στον οικισμό Αλογοπόρος. Εκεί θα σταθμεύσεις το αυτοκίνητο και θα μπεις στο καΐκι που θα σε περάσει απέναντι. Κι απέναντι αλλάζεις χρόνο και διάθεση. Βολιώτικα τσιπουράδικα στο λιμανάκι: κάθε ποτήρι και μεζές, και τι μεζές: Χταπόδι κρασάτο, σαλάχι τηγανητό, τσιτσίραυλα και όστρακα κάθε λογής. Και οι ψαράδες πλάι σου να σε τρατάρουν. Κι ο πολιτισμός πίσω σου να σε βαραίνει. Ποια Μύκονος καημένε Σωτήρη;
Κι υπάρχουν κι άλλοι παράδεισοι που εξόρισαν τα αυτοκίνητα που μας τρέχουν πιο γρήγορα… στον ουράνιο παράδεισο. Κι ολόκληρη η Ελλάδα είναι διάσπαρτη σαν φυτεμένος αγρός «παράδεισους» μέσα σε εισαγωγικά, που περιμένουν να εκτιμήσεις την αξία τους. Από την Αμολιανή της Χαλκιδικής στις Οινούσες και τα Ψαρά στο βόρειο Αιγαίο ίσαμε τ’ Αντικύθηρα και τη Γαύδο στο νοτιότερο κομμάτι γης της Ευρώπης. Από την Ερεικούσα, το Μαθράκι και τους Οθωνούς της δύσης μέχρι τους Φούρνους της ανατολής, και το Καστελόριζο. Τι χρειάζεται; Καλή διάθεση, καλή παρέα, χρόνος και (δυστυχώς και) χρήμα. Τουλάχιστον αυτοκίνητο δεν χρειάζεται… Καλά ταξίδια!
