Από ότι όλα δείχνουν η κυβέρνηση με το πακέτο, που ανακοίνωσε ο αρμόδιος Υπουργός Ενέργειας Κώστας Σκρέκας, τουλάχιστον για τον Αύγουστο, θα στηρίξει σχεδόν τους πάντες στους λογαριασμούς του ρεύματος. Δηλαδή οι λογαριασμοί θα είναι “φυσιολογικοί”. Αυτό μένει βέβαια να το διαπιστώσουμε άπαντες. Το κόστος πάνω από ένα δις. Χρήματα βέβαια που στην πλειοψηφία τους, προέρχονται από το κρατικό προϋπολογισμό και από τα…υπερέσοδα που εισπράττει το κράτος, από τον ΦΠΑ, τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης, και από τους φόρους που πληρώνουν οι πολίτες. Οι μόνοι που μέχρι τώρα που δεν έχουν φορολογηθεί είναι οι πάροχοι και οι εταιρείες ενέργειας, για τα περιβόητα…ουρανοκατέβατα κέρδη. Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, το έχει προαναγγείλει, η Βουλή έχει ψηφίσει το νόμο για τη φορολόγησή τους, και μάλιστα κατά 90%, αλλά μέχρι σήμερα που συζητάμε, ούτε έχουμε μάθει πόσα είναι, ούτε και πότε θα φορολογηθούν. Αυτό είναι λάθος της κυβέρνησης και όχι μόνο επικοινωνιακό, αλλά βαθύτατα πολιτικό. Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι φταίει, και ακόμη δεν έχει γίνει πράξη, αυτή η δέσμευση μηνών, που έχει αναλάβει η κυβέρνηση.
Το αποτέλεσμα είναι να δέχεται και ορθά κριτική από την αντιπολίτευση, ότι ευνοεί τους “φίλους” της. Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έχει αργήσει πολύ. Και για ηθικούς, αλλά και πολιτικούς – οικονομικούς λόγους πρέπει να τρέξει τις αποφάσεις και κυρίως να τις υλοποιήσει. Η αίσθηση που υπάρχει ότι κάποιοι αισχοκερδούν, την ώρα που κάποιοι βγάζουν λεφτά με την…σέσουλα, δημιουργεί αίσθημα αδικίας. Την ώρα μάλιστα που οι πάροχοι έχουν αρχίσει παιχνίδια με τα πάγια, τότε τα ερωτήματα για το πως θα προστατευθεί ο καταναλωτής πληθαίνουν.
Μπορεί αυτό που στο φινάλε, να μας ενδιαφέρει είναι να μην βλέπουμε τους λογαριασμούς να παίρνουν φωτιά και να μας καίνε τις τσέπες, αλλά εάν είναι να πληρώνουμε τα υπερκέρδη μέσω του προϋπολογισμού, αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να τα πληρώσουμε. Είτε με παροχές που δεν θα γίνουν είτε με…λογαριασμό, που θα έρθει, όπως αυτός που μας ήρθε όταν μπήκαμε στα Μνημόνια. Με απλά λόγια, δεν είναι λύση με το ένα χέρι να μας δίνει η Πολιτεία και με το άλλο να μας τα παίρνει. Και για την ώρα η στήριξη στους λογαριασμούς γίνεται με αυτόν τον τρόπο. Μήπως από το Σεπτέμβριο, τουλάχιστον πρέπει να σταματήσει αυτή η τακτική. Διότι αργά ή γρήγορα, καθώς δεν βλέπουμε το αργοκίνητο καράβι της ΕΕ, να στρίβει, το ταμείο θα στερέψει και τότε όλα θα είναι πιο δύσκολα. Έτσι και αλλιώς αυτά είναι μπροστά μας, και όχι πίσω μας. Και πόσα ακόμη δις θα μαζέψει το κράτος ή θα προσθέσει στο χρέος.
