Οι τιμές των ακινήτων ανεβαίνουν με αφορμή πότε την κατακόρυφη αύξηση στις τιμές των οικοδομικών υλικών και πότε την έλλειψη προσφοράς νεόδμητων ακινήτων που «υπακούουν» στις απαιτήσεις της κλιματικής και της ενεργειακής κρίσης (σ.σ αν θες ακίνητο που περιορίζει την κατανάλωση ενέργειας για ψύξη ή θέρμανση, θα το… πληρώσεις).
Κι όσο ανεβαίνουν οι τιμές πώλησης των ακινήτων, τόσο ακολουθούν τα ενοίκια καθώς οι αποδόσεις (σ.σ δηλαδή το ετήσιο ενοίκιο μετά την αφαίρεση του φόρου ως ποσοστό της αξίας του ακινήτου) θα πρέπει να κινείται σε λογικά επίπεδα, ειδικά σε μια περίοδο που τα επιτόκια ανεβαίνουν.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα.
Μήπως είμαστε κοντά στην στιγμή που η αγορά ακινήτων θα μείνει από… καύσιμα;
Ας ρωτήσουμε τους κατασκευαστές. Είναι διατεθειμένοι να ρίξουν τα όποια διαθέσιμά τους στην κατασκευή μιας πολυκατοικίας αν δεν έχουν διασφαλίσει ότι τα διαμερίσματα θα πουληθούν;
Ο «εγκλωβισμός» κεφαλαίων είναι μια πικρή ανάμνηση για τους κατασκευαστές την οποία δεν θέλουν να ξαναζήσουν. Και από την άλλη, θα μπορέσουν να δανειοδοτηθούν οι πολίτες από τις τράπεζες για να χρηματοδοτήσουν αγορά ακινήτου σε αυτά τα επίπεδα;
Βλέπουμε τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων που εξακολουθούν να διαχειρίζονται οι τράπεζες να εξακολουθούν να πέφτουν. Τι δείχνει αυτό;
Ότι οι δανειολήπτες προτιμούν να αποπληρώνουν παλαιά χρέη παρά να εκταμιεύουν νέα δάνεια με τα επιτόκια στο 4-5%. Ναι τα δάνεια του προγράμματος «σπίτι μου» έγιναν ανάρπαστα όμως εκεί υπήρχε η κρατική επιδότηση στη μέση. Και ακόμη και να ήθελαν οι αγοραστές να δανειστούν, πληρούν τα κριτήρια; Για ένα σπίτι 80 τετραγωνικών θες πλέον δόση πάνω από 1000 ευρώ τον μήνα και 40-50.000 ευρώ μετρητά. Ποιος τα έχει; Υπάρχει βέβαια η εισαγόμενη ζήτηση. Αυτή όντως είναι μια «δεξαμενή».
Για ποια ακίνητα όμως, σε ποιες περιοχές και μέχρι πότε;
Κινδυνεύει να μείνει από… καύσιμα η αγορά ακινήτων;
