Δυστυχώς το πολιτικό μας σύστημα αρνείται να βάλει μυαλό. Παρά το ότι σε πρώτο στάδιο έδειξε ωριμότητα μετά την τραγωδία των Τεμπών, άρχισε πάλι να …τσακώνεται για ποσοστά και τηλεδιοικήσεις. Η αλήθεια είναι ότι στα Τέμπη, δεν λειτούργησε τίποτε σωστά σε κανένα επίπεδο, με αποτέλεσμα να χαθούν 57 ζωές. Και αυτό δεν αλλάζει.
Τώρα εάν θεωρούν τα κόμματα ότι θα κερδίσουν κάτι κατηγορώντας το ένα το άλλο, τότε είναι βαθιά νυχτωμένα. Αλλά προφανώς ο στόχος τους δεν είναι να απευθυνθούν στην κοινωνία αλλά στους “κομματικούς στρατούς”. Αυτούς θέλουν να συσπειρώσουν και σίγουρα οι τσακωμοί σε αυτό βοηθάνε.
Αλλά δεν βοηθάνε στα υπόλοιπα. Και αυτό είναι που καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις. Και δεν βλέπω κανέναν να ανησυχεί από το… ανέβασμα του κόμματος Κασιδιάρη. Διότι εάν κάποιος σήμερα σε μέτρηση δεν ντρέπεται να δηλώνει ότι το ψηφίζει φανταστείτε τι έχει να γίνει πίσω από το παραβάν.
Αυτά είναι που πρέπει να ανησυχήσουν το πολιτικό σύστημα, το οποίο για άλλη μια φορά οι πολίτες είναι έτοιμοι να αποδοκιμάσουν.
Και αντί να καθίσουν να δουν τι φταίει, άρχισαν μια από τα ίδια, στη λογική τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Πραγματικά είναι τόσο σίγουροι ότι το κόμμα Κασιδιάρη θα κοπεί από τον Άρειο Πάγο, ή κλείνοντας τα μάτια πιστεύουν ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει.
Δεν ξέρω ειλικρινά τι να υποθέσω. Φοβούμαι ότι δουλεύουν με αυτές τις συμπεριφορές για τα άκρα. Διότι ούτε η άνοδος του Βαρουφάκη, από την άλλη πλευρά μπορεί να θεωρηθεί ως δείγμα λειτουργίας των ανακλαστικών του ΣΥΡΙΖΑ.
Εκτός αν πιστεύουν ότι έβαλαν τον Πολάκη και τα προβλήματά τους λύθηκαν.
Μια Βουλή που διαμορφώνεται σήμερα με 7 κόμματα, θα είναι μια εξίσωση που δύσκολα θα μπορέσει να λυθεί. Και εάν κάποιοι δεν συνεννοηθούν εγκαίρως και εκτιμούν ότι στη δεύτερη κάλπη θα …εξαφανισθούν τα άκρα από την πόλωση ίσως βρεθούν προ εκπλήξεως. Και μαζί με αυτούς και εμείς…
