Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος που θέλει κάποιος να χάνει τη δουλειά του. Για αυτό και είμαστε ξεκάθαροι. Μακάρι οι 1200 εργαζόμενοι να μπορέσουν, με κάποιο τρόπο, να παραμείνουν επαγγελματικά ενεργοί.
Αλλά η ιστορία της ΛΑΡΚΟ, μας θυμίζει παλιές αμαρτίες που τις πληρώσαμε ακριβά, για πάρα πολλά χρόνια, ιδιαίτερα τα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, που οι προβληματικές εταιρείες είχαν γίνει κέντρα διαφθοράς, παροχολογίας και …πάρκινγκ για τους κάθες είδους δικά μας παιδιά.
Ας έρθουμε τώρα στην ιστορία της ΛΑΡΚΟ, που ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, επιχειρούν να την μετατρέψουν σε σημαία, διεκδικήσεων, και ονειρώξεων, χρησιμοποιώντας πάλι ως απίδα τους εργαζόμενους.
Αλήθεια πρώτη:
Η εταιρεία εδώ και χρόνια χρωστάει πάνω από μισό δις! Τα 340 εκατομμύρια από αυτά στη ΔΕΗ!
Αλήθεια δεύτερη: Ο τελευταίος δημοσιευμένος ισολογισμός της μετράει 7 χρόνια πίσω σαν να πρόκειται για μία εταιρεία «φάντασμα», χωρίς ορατά οικονομικά στοιχεία, η οποία κουβαλάει πάνω της 1200 εργαζόμενους.
Αλήθεια τρίτη: πέρα από τα ήδη συσσωρευμένα πολύ μεγάλα χρέη, η ΛΑΡΚΟ έχει και υψηλό κόστος παραγωγής, με αποτέλεσμα να παρουσιάζει ζημίες εδώ και χρόνια, αφού ο κάθε τόνος νικελίου που βγαίνει από το εργοστάσιο κοστίζει αρκετά υψηλότερα από την τιμή του στην αγορά. Στον τελευταίο δημοσιευμένο ισολογισμό της, το 2015, οι ζημίες ξεπερνούσαν τα 79 εκατομμύρια.
Αλήθεια τέταρτη: Επειδή σε αυτή τη χώρα κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι νόμος είναι το δίκιο του εργάτη και μόνο, θυμίζουμε ότι εν μέσω μνημονίων, που όλοι τα βιώσαμε …αγρίως υπήρχαν επιδόματα γαλοπούλας για τα Χριστούγεννα (40 ευρώ) και αρνιού για το Πάσχα (100 ευρώ). Υπήρχε και πριμ παραγωγής που κυμαινόταν από 4 έως 6 εκατομμύρια ακόμα και τα χρόνια που η εταιρεία είχε ζημιές: το 2007 με κέρδη 23 εκατομμύρια δόθηκε πριμ παραγωγής 6,2 εκατομμύρια, το 2017 με ζημίες 67 εκατομμύρια καταβλήθηκε πριμ παραγωγής 4 εκατομμύρια.
Αλήθεια πέμπτη: Η ΛΑΡΚΟ το 2012 δεν μπήκε στο ενιαίο μισθολόγιο παρά τις εντολές του υπουργείου Οικονομικών και έτσι, μαζί με τα παραπάνω επιδόματα, ένας εργοδηγός με 30 χρόνια προϋπηρεσία μπορούσε να λαμβάνει ως μισθό πάνω από 4.300 ευρώ και ένας μηχανικός με τριετή προϋπηρεσία περισσότερα από 3.600 ευρώ.
Αλήθεια έκτη: Το σχέδιο του 2014 για την σωτηρία της, κατά το οποίο θα επιτυγχανόταν με δέσμευση της Κομισιόν και η διαγραφή των παράνομων κρατικών ενισχύσεων, πάγωσε μόλις βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Από τον Ιούνιο του 2014, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πραγματοποιούσαν συναντήσεις με εκπροσώπους σωματείων εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ, εκφράζοντας την κάθετη αντίθεσή τους στα σχέδια ιδιωτικοποίησης της τότε κυβέρνησης, λέγοντας «όχι» στον τεμαχισμό της εταιρείας. Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των σωματείων ανέφεραν ότι η ιδιωτικοποίηση θα προκαλέσει οικονομική και κοινωνική ζημιά στις τοπικές κοινωνίες έξι νομών της περιφέρειας, όπου δραστηριοποιείται η ΛΑΡΚΟ καθώς θα κινδύνευαν θέσεις εργασίας. Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ χαρακτήριζαν τότε τα σχέδια της κυβέρνησης «εγκληματικά» και ισχυρίζονταν ότι θα οδηγούσαν στο ξεπούλημα του εθνικού ορυκτού πλούτου και στην εκμετάλλευσή του από ιδιώτες οι οποίοι θα προχωρούσαν σε μαζικές απολύσεις και μειώσεις μισθών, καταλήγοντας στο ότι πρέπει να διατηρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ΛΑΡΚΟ.
Αλήθεια έβδομη: Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την κυβέρνηση το 2015, το σχέδιο ιδιωτικοποίησης μπήκε στον πάγο και ο τότε υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Γιώργος Σταθάκης δεσμεύτηκε για την οικονομική εξυγίανση της εταιρείας, πάντα υπό δημόσιο χαρακτήρα. Έπειτα από δύο χρόνια, στις αρχές του 2017, ενώ με την προσπάθεια από το υπουργείο για εξυγίανση τα χρέη αυξάνονταν αντί να μειώνονται, και παράγοντες της αγοράς μιλούσαν για άμεση ανάγκη ιδιωτικοποίησης ώστε να διασωθεί η εταιρεία, ο κ. Σταθάκης τόνιζε ότι δεν υφίστανται τέτοιου είδους σενάρια και ότι η θέση της κυβέρνησης παραμένει η προστασία του δημόσιου χαρακτήρα της ΛΑΡΚΟ.
Αλήθεια όγδοη: Τον Νοέμβριο του 2017, όταν ήρθε η καταδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τις παράνομες κρατικές ενισχύσεις, με τον λογαριασμό να φτάνει τα 136 εκατομμύρια ευρώ, συνέχιζαν εμμονικά το ίδιο σενάριο ενώ τα χρέη συνέχισαν να συσσωρεύονται.
Αλήθεια ένατη: Παρά τα όσα φώναζε ο ΣΥΡΙΖΑ βλέποντας το αδιέξοδο πλέον τον Ιανουάριο του 2019, αρχίζουν συνομιλίες με υποψήφιους αγοραστές. Όχι στα πλαίσια ενός ανοικτού διαγωνισμού, αλλά επαφών που γίνονται με τρεις επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται στο Καζακστάν. Το 2019 οι τρεις επιχειρηματίες φαίνεται ότι εμφανίστηκαν μαζί με τον Στανισλάβ Κοντρασόβ, ρώσο ολιγάρχη του οποίου το όνομα ενεπλάκη σε πτωχεύσεις τραπεζών. Οι επαφές των εν λόγω επιχειρηματιών, οι οποίοι περιλαμβάνονται σε λίστες της Διεθνούς Διαφάνειας για τις πρακτικές τους και είχαν διάφορες νομικές περιπέτειες σε παραπάνω από μία χώρες για διαφθορά και δωροδοκία σε σχέση με εξορυκτικές δραστηριότητες, φέρεται να γίνονταν με τον τότε υπουργό Επικρατείας Αλέκο Φλαμπουράρη.
Αυτά τα ολίγα, μπας και σταματήσει επιτέλους να πουλά παραμύθι ευαισθησίας ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι ευθύνες του για τις εξελίξεις στην ΛΑΡΚΟ είναι μεγάλες. Ας τις θυμίσει χωρίς ενοχές η κυβέρνηση. Οχι τίποτε άλλο, αλλά για να πέσουν οι μάσκες…
