Αν υπάρχει μια στιγμή που πρέπει να εκτιμήσουμε την αξία του τεράστιου αποθεματικού των 40 δις. ευρώ αυτή είναι… τώρα. Είναι η πιο μεγάλη ώρα διότι αυτό το μαξιλάρι μας επιτρέπει να διαχειριζόμαστε το πιο πολύτιμο αγαθό σε περιόδους απόλυτης αβεβαιότητας ή «τέλειας καταιγίδας» όπως την χαρακτήρισε χθες ο Γιάννης Στουρνάρας: τον χρόνο.
Ναι ο Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους δεν θέλει να βγει στις αγορές εν μέσω της τέλειας καταιγίδας και τα 40 δις. ευρώ του επιτρέπουν να το κάνει. Άλλωστε, είμαστε ακόμη στον Μάρτιο και η χώρα έχει αντλήσει τα 3 από τα συνολικά 12 δις. ευρώ που απαιτούνται για να υλοποιηθεί το φετινό πλάνο δανεισμού. Σε αντίθεση με προηγούμενες περιόδους κρίσης (σ.σ το μυαλό όλων πηγαίνει στο τέλος του 2009) η Ελλάδα δεν είναι αυτή τη φορά η χώρα που αντιμετωπίζει το μεγαλύτερο πρόβλημα.
Έχοντας «κλειδώσει» το επιτόκιο για το 99% του χρέους της, μπορεί να «σηκώσει» εκδόσεις με επιτόκιο της τάξεως του 3% χωρίς να αλλάξει κάτι δραματικά στο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους. Άλλο είναι το πρόβλημα της Ελλάδας: να μην αναγκαστεί να αυξήσει ακόμη περισσότερο το χρέος και να σταλεί το λάθος μήνυμα στις αγορές.
Αφού λοιπόν έχουμε την πολυτέλεια του χρόνου, θα την εκμεταλλευτούμε. Πώς; Καταγράφοντας και παρατηρώντας τις κινήσεις των άλλων χωρών. Η Ιταλία για παράδειγμα που πρέπει να κάνει φέτος εκδόσεις δεκάδων δις. ευρώ για να εξυπηρετήσει το χρέος της δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου. Και η απόδοση του δικού της ομολόγου διαμορφώθηκε χθες πάνω από το 2%, και το δικό της χρέος εκτιμάται ότι έχει κλείσει για το 2021 στην περιοχή του 160% του ΑΕΠ.
Οι αποδόσεις των ομολόγων τσιμπάνε μέρα με την ημέρα και πλέον διαμορφώνονται στα υψηλότερα επίπεδα των τελευταίων μηνών όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την Ευρωζώνη. Γι’ αυτό και η λύση που θα αναζητηθεί θα είναι ευρωπαϊκή. Γι’ αυτό και η Ελλάδα θα περιμένει να γίνει μέρος της ευρωπαϊκής λύσης.
