Μόνο θλίψη, μπορεί να νιώθει κάποιος από τη συμπεριφορά ορισμένων συνδικαλιστών της Λυρικής Σκηνής. Μιας Κρατικής Σκηνής, που για να λειτουργεί την πληρώνουμε όλοι εμείς, όπως μια σειρά από τέτοιες Σκηνές. Και πολύ σωστά πράττουμε, διότι ο Πολιτισμός είναι δικαίωμα όλων και η ανάπτυξή του, αποτελεί υποχρέωση όλων μας.
Με βάση τα παραπάνω, πραγματικά ήταν σοκαριστικές οι καταγγελίες των συνδικαλιστών, που επιτέθηκαν σε συνάδελφό τους – και μέλος του Σωματείου τους – γιατί είχε το θάρρος λίγο πριν από παράσταση, να καταγγείλει την εισβολή της Ρωσίας και να εκφράσει την στήριξή του στο δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας.
Δεν θέλω να φανταστώ τι θα έκαναν οι κομισάριοι – συνδικαλιστές που ενοχλήθηκαν, εάν την εισβολή την είχαν κάνει οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ.
Τι συγκινητικές εκδηλώσεις συμπαράστασης θα διοργάνωναν – και σωστά – για να συμπαρασταθούν. Δεν μπορεί όμως στη ζωή να βλέπεις τα πράγματα μονόπλευρα. Να ενοχλείσαι αλά κάρτ, όταν δολοφονούνται άμαχοι.
Δυστυχώς, ο καλλιτεχνικός κόσμος καθώς επίσης και ο πνευματικός, ζυγίσθηκαν , μετρήθηκαν και βρέθηκαν ελλιποβαρείς.
Έχασαν την ευκαιρία να δείξουν ότι δεν κρύβονται πίσω από ταμπέλες, ιδεοληψίες και συμφέροντα. Όπως και στην περίοδο της επταετίας, που η συντριπτική πλειοψηφία τους κρύφτηκε, έτσι και σήμερα. Σε μια εισβολή, εκείνοι που θα έπρεπε πρώτοι να καταγγέλλουν όσα συμβαίνουν, σώπασαν για να μην στενοχωρήσουν τον πατερούλη Βλαδίμηρο.
Για να κρατήσουν ανοικτές τις πόρτες με τους εισβολείς. Τα επιχειρήματα των συνδικαλιστών της Λυρικής, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ενός παγόβουνου που στον Πολιτισμό, δυστυχώς κυριαρχείται χρόνια τώρα από την Αριστερά, η οποία κηδεμονεύει τους πάντες και τα πάντα.
Που χρόνια τώρα αποτελεί προπύργιο μιας σταλινικού τύπου, κουλτούρας, που έχει την αντίληψη “πας μη Αριστερός, βάρβαρος”. Μιας Αριστεράς, που έχει ιδιοκτησιακή αντίληψη για τα τεκταινόμενα στο χώρο του Πολιτισμού και δεν ανέχεται παραφωνίες. Μιας Αριστεράς που θεωρεί τον εαυτό της ελίτ της Τέχνης και εάν κάποιος δεν ενταχθεί στις…παρεούλες τον εξαφανίζουν και τον βάζουν στο ψυγείο.
Αυτό όμως είναι κατάντια και για τον Πολιτισμό και για τη χώρα. Διότι ούτε η ευαισθησία, ούτε ο Πολιτισμός είναι προνομία μόνο ενός χώρου, ενός κόμματος, μιας παράταξης. Ο Πολιτισμός είναι δικαίωμα όλων και όχι μόνο όσων δηλώνουν αριστεροί. Διότι με τη συμπεριφορά τους έχουν πάρει διαζύγιο με αυτό που λέμε και εννοούμαι Πολιτισμό στις φιλελεύθερες δυτικές κοινωνίες.
