H Ελληνική εξορυκτική βιομηχανία έχει και την πρόθεση και την δυνατότητα να αξιοποιήσει ακόμα περισσότερο τον πλούσιο Ελληνικό ορυκτό πλούτο, προσφέροντας περισσότερο ΑΕΠ, περισσότερες εξαγωγές και περισσότερες θέσεις εργασίας. Μόνη προϋπόθεση, είναι να αποκατασταθούν στοιχειώδεις συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού ως προς τα κόστη παραγωγής, ώστε τα παραγόμενα αγαθά να είναι «διεθνώς εμπορεύσιμα».
Αυτό αναφέρει σε άποψη που δημοσιοποίησε νωρίτερα ο Κ.Γιαζιτζόγλου, πρόεδρος του Συνδέσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων εστιάζοντας ουσιαστικά στο ρυθμιστικό πλαίσιο αλλά και το κόστος ενέργειας, που είναι βασικοί παράμετροι λειτουργικού κόστους για έναν κλάδο άκρως σημαντικό.
Καταθέτοντας μερικές σκέψεις για τον καινούργιο χρόνο, σημειώνει, στο φόντο και των γεωπολιτικών εξελίξεων, ότι “παρότι ακούγεται κοινότυπο, το 2025 θα μπορούσε να είναι μια χρονιά πολύ διαφορετική από τις προηγούμενες. Με βάση τις μέχρι τώρα εξαγγελθείσες πολιτικές του νέου Πρόεδρου των ΗΠΑ, οι δυο κύριοι πόλοι αυτού που ονομάζουμε «Δύση», θα εμφανίζονται εφ εξής με εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, στα περισσότερα μείζονα διεθνή ζητήματα.
Οι επαπειλούμενοι εμπορικοί πόλεμοι, μέσω δασμών και περιορισμού εξαγωγών, δεν θα αλλάξουν μόνο το διεθνές εμπόριο. Θα έχουν άμεση επίπτωση στη παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη, με απρόβλεπτες ανακατατάξεις. Για κάποιους θα είναι απειλή ενώ για άλλους ίσως να αποτελέσουν ευκαιρία. Την ίδια στιγμή, είναι πολύ πιθανό να επιβραδυνθούν, σε κάποιες περιοχές του πλανήτη και οι ρυθμοί της τεχνολογικής προόδου.
Από την άλλη πλευρά, η αποχώρηση των Ηνωμένων Πολιτειών από τη συμφωνία του Παρισιού, θα αποδυναμώσει δραματικά το αφήγημα της πράσινης μετάβασης, δίνοντας επιχειρήματα στους πολεμίους της. Ταυτόχρονα, οι υποστηρικτές της θα δουν το επιχείρημα της συνεχώς αυξανόμενης συμμόρφωσης των «λιγότερο πράσινων» κρατών να αποδυναμώνεται. Δύσκολα θα πειστούν οι Ευρωπαίοι πολίτες να αποδεχθούν την – διαφαινόμενη πλέον ξεκάθαρα – οικονομική επιβάρυνση της πράσινης μετάβασης, αν πέρα από τα σύνορα ουδείς άλλος δείχνει να ασχολείται σοβαρά με το θέμα. Εάν μάλιστα εφαρμοστεί και ο «μηχανισμός συνοριακής προσαρμογής άνθρακα» , οι επιπτώσεις για την τσέπη του Ευρωπαίου θα είναι καταλυτικές.
Τέλος, το 2025 θα έχουμε, τόσο ποιοτικά όσο και ποσοτικά, την πρώτη μαζική επαφή της τεχνητής νοημοσύνης με τον πολίτη, μέσα από προϊόντα καθημερινής χρήσεως. Οι προσδοκίες είναι μεγάλες, εξίσου μεγάλες όμως είναι και οι αβεβαιότητες. Σε κάθε περίπτωση και η Τεχνητή Νοημοσύνη θα επηρεάσει τόσο την παγκόσμια οικονομία, όσο και τις γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η νέα Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει δεσμευτεί, να φέρει μέσα σε 100 μέρες δέσμες μέτρων για την αντιμετώπιση των όσων επισήμανε σοφά και σωστά ο Mario Draghi, στην πρόσφατη έκθεση του για την ανταγωνιστικότητα. Το πρόβλημα είναι ότι, τόσο η έκταση όσο και το βάθος των ζητημάτων που αναδεικνύει η έκθεση Draghi, απαιτούν ριζικές αλλαγές «στρατηγικής» αλλά και «νοοτροπίας», για τις οποίες δεν διαφαίνεται καμία διάθεση. Για να κερδίσει η Ευρώπη το χαμένο έδαφος πρέπει καταρχήν να αλλάξει τους ρυθμούς με τους οποίους νομοθετεί και υλοποιεί. Οποιαδήποτε καλή πρόθεση για το τι θα κάνουμε δεν έχει καμία αξία αν δεν ξεκαθαριστεί το πότε και το πως θα το κάνουμε.
Η διάσπαση της «Δύσης» συμβαίνει σε μια χρονική συγκυρία που ο «υπόλοιπος κόσμος» συσπειρώνεται γύρω από την πρωτοβουλία των BRICS. Στην τελευταία συνάντησή τους, οι χώρες που έχουν προσχωρήσει στην ομάδα αυτή, μας επισήμαναν ότι εκπροσωπούν πλέον το 45% του παγκόσμιου πληθυσμού και το 37% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αναμένουμε να δούμε τα αποτελέσματα αυτής της σημαντικότατης ανατροπής στην παγκόσμια γεωπολιτική ισορροπία.
Κλείνοντας, θα τονίσουμε για άλλη μια φορά ότι η Ελληνική εξορυκτική βιομηχανία έχει και την πρόθεση και την δυνατότητα να αξιοποιήσει ακόμα περισσότερο τον πλούσιο Ελληνικό ορυκτό πλούτο, προσφέροντας περισσότερο ΑΕΠ, περισσότερες εξαγωγές και περισσότερες θέσεις εργασίας. Μόνη προϋπόθεση, είναι να αποκατασταθούν στοιχειώδεις συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού ως προς τα κόστη παραγωγής, ώστε τα παραγόμενα αγαθά να είναι «διεθνώς εμπορεύσιμα»” σημειώνει ο πρόεδρος του ΣΜΕ.
Ο ΣΜΕ
Στο μεταξύ, στη σημασία των κρίσιμων πρώτων υλών για την ευρωπαϊκή οικονομία έχει αναφερθεί σε πρόσφατη ανοιχτή επιστολή προς τους υποψήφιους Ευρωβουλευτές, κατά τις τελευταίες ευρωεκλογές ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων θέτοντας το ζήτημα της παραγωγής τόσο πρώτων υλών όσο και μεταποίησης επί ευρωπαϊκού εδάφους.
«Η Ελληνική εξορυκτική βιομηχανία κρίνει ως καταλυτικό για το μέλλον της Ένωσης το να υπάρχει παραγωγή τόσο πρώτων υλών όσο και μεταποίηση επί ευρωπαϊκού εδάφους. Εάν κάτι τέτοιο είναι στις προτεραιότητές των πολιτικών μας, απαιτούνται ουσιαστικά βήματα για να επανακτήσουμε την ανταγωνιστικότητα μας, όπως αυτή ορίζεται από τις αγορές» αναφέρει επιστολή προς τους υποψηφίους Ευρωβουλευτές ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων
«Παρότι φαίνεται κοινότυπο, οι επερχόμενες ευρωεκλογές είναι όντως κρίσιμες αναφέρει ο πρόεδρος του ΣΜΕ κ Κ Γιαζιτζόγλου επισημαίνοντας ότι το διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον είναι σαφώς διαφορετικό ότι ήταν πριν από 5 ή 10 χρόνια. Οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή, η ενδυνάμωση της ομάδας BRICS, η επεκτεινόμενη κλιματική κρίση καθώς και μια ενδεχόμενη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού στις Ηνωμένες Πολιτείες αποτελούν μόνο μερικούς παράγοντες αβεβαιότητας που απαιτούν εγρήγορση από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παράλληλα, η αλλαγή τεχνολογικού μοντέλου στην παραγωγή ενέργειας, οδηγεί σε ριζικές διαφοροποιήσεις τόσο στην ποικιλία όσο και στις ποσότητες των ορυκτών πρώτων υλών που απαιτούνται, για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας.
Η κρισιμότητα της αυτάρκειας σε πρώτες ύλες είναι πλέον αναγνωρισμένη σε ανώτατο επίπεδο μέσα από την πρόσφατη πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής με τον κανονισμό CRITICAL RAW MATERIALS ACT. Παρ όλα αυτά, τόσο ως σύνδεσμος όσο και ως μέλη της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας Euromines, πιστεύουμε ακράδαντα ότι θα χρειαστεί να γίνουν πάρα πολλά πράγματα ακόμη για να μην βρισκόμαστε σε πλήρη εξάρτηση από συγκεκριμένες τρίτες χώρες, οι οποίες δεν έχουν κρύψει τη διάθεσή τους να αξιοποιήσουν αυτή τη γεωπολιτική ισχύ.
Ο Σύνδεσμος Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων πιστεύει ότι η πρωτογενής και δευτερογενής παραγωγή στην Ευρώπη είναι μη ανταγωνιστική και ως αποτέλεσμα αυτού φθίνει συνεχώς. Δεν είναι τυχαίο ότι στη διάρκεια των τελευταίων τριών δεκαετιών η παραγωγή ορυκτών πρώτων υλών στην Ευρώπη έχει μειωθεί κατά το 1/3 όταν την ίδια περίοδο οι εισαγωγές αγαθών από τρίτες χώρες έχουν τετραπλασιαστεί .
Η διασφάλιση επαρκών ποσοτήτων πρώτων υλών από μόνη της δεν αρκεί. Η ευρωπαϊκή οικονομία έχει στηριχτεί εδώ και πολλά χρόνια στη διαθεσιμότητα πληθώρας αγαθών σε πολύ χαμηλές τιμές. Μια ουσιαστική αλλαγή στο κόστος παραγωγής – λόγω του κόστους των πρώτων υλών – θα μπορούσε να έχει δραματικές συνέπειες για τους Ευρωπαίους πολίτες.
Επενδύσεις σε κρίσιμες πρώτες ύλες (ΚΠΥ): οδηγός για την ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης
Στο ίδιος μήκος κύματος και ο Χρήστος Μπαλάσκας (Ελληνικός Χρυσός) από το τελευταίο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών ανέδειξε τη σημασία των κρίσιμων πρώτων υλών αλλά και το ρόλο της Ελλάδας, όπου όπως είπε καταγράφεται σημαντική πρόοδος μέχρι σήμερα.
Να σημειωθεί ότι η χώρα μας, με ανεξερεύνητο ορυκτό πλούτο που αποτιμάται στα 72 δισ. ευρώ, μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Βάσει της ανάπτυξης τεχνολογιών εξόρυξης και επεξεργασίας, η Ελλάδα έχει δείξει τη δυναμική της στο μεταλλευτικό τομέα εδώ και πολλά χρόνια. Ωστόσο, όπως τονίζεται, μέσα από την αξιοποίηση κρίσιμων πρώτων υλών και στρατηγικών μετάλλων έχει τη δυνατότητα να συμβάλει ακόμα περισσότερο στην οικονομική ανάπτυξη και τη διασφάλιση της ενεργειακής και ψηφιακής μετάβασης, ειδικά σε μια εποχή έντονων γεωπολιτικών προκλήσεων.
Συγκεκριμένα, οι δυσχέρειες που έχουν αναδειχθεί στην ομαλή ροή της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας κρίσιμων πρώτων υλών, εξαιτίας του πολέμου Ρωσίας-Ουκρανίας, του μαινόμενου πολέμου στο Ισραήλ αλλά και της πρόσφατης εύφλεκτης κατάστασης στη Μέση Ανατολή μετά το μπαράζ των Ιρανών επιθέσεων κατά του Ισραήλ, δεν μπορεί παρά να βάλουν την ΕΕ σε εντονότερες σκέψεις σχετικά με τα σημεία επαρκούς προμήθειας των κρίσιμων πρώτων υλών και ορυκτών, προκειμένου η πράσινη μετάβαση να είναι εφικτή και όχι απλά ευχολόγιο.
Στο πλαίσιο του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, ο Αντιπρόεδρος και γενικός διευθυντής της Eldorado Gold Ελλάδος, κ. Χρήστος Μπαλάσκας, με τη συμμετοχή του σε δύο πάνελ συζητήσεων, αναφορικά με τη συνεισφορά του μεταλλευτικού κλάδου στην ενεργειακή μετάβαση και τον πρωτεύοντα ρόλο των κρίσιμων πρώτων υλών (Critical Raw Materials, CRMs) για την επίτευξη της μετάβασης αυτής, υπογράμμισε την επείγουσα ανάγκη της Ευρώπης να υλοποιήσει επενδύσεις στον μεταλλευτικό κλάδο, προκειμένου να διασφαλίσει μια σημαντική ποσότητα κρίσιμων μετάλλων, όπως νικέλιο, κοβάλτιο, αλουμίνιο, σπάνια γαιώδη στοιχεία και χαλκό, σε αντίθεση με ορυκτά καύσιμα, προκειμένου να ενισχύσει την ενεργειακή της αυτονομία έναντι άλλων χωρών, όπως η Κίνα και οι ΗΠΑ.
