Την εξαίρεση από την επιβολή πλαφόν των διμερών συμβολαίων μεταξύ των βιομηχανιών και παραγωγών ζητεί με επιστολή της στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Κώστα Σκρέκα, η Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ).
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η επιστολή που υπογράφει ο πρόεδρος της ΕΒΙΚΕΝ Αντώνης Κοντολέων “μόνη λύση πλέον αποτελεί η σύναψη διμερών μακροχρόνιων συμβάσεων με παραγωγούς ΑΠΕ” και γιαυτό ζητεί νομοθετική ρύθμιση που θα διευκολύνει την ανάπτυξη της αγοράς διμερών συμβολαίων των γνωστών PPAs.
“Όπως προκύπτει σαφώς από το υφιστάμενο ευρωπαϊκό πλαίσιο, οι διμερείς συμβάσεις, οι οποίες επιφέρουν στους παραγωγούς έσοδα που δεν υπερβαίνουν το ανώτατο όριο που έχει θεσπιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο, θα πρέπει να εξαιρούνται από την επιβολή ανώτατου ορίου εσόδων” αναφέρει η επιστολή.
“Στην περίπτωση των διμερών συμβάσεων, τα έσοδα του παραγωγού ταυτίζονται με τη συμβατική τιμή που έχει συμφωνηθεί με τον αγοραστή, η οποία κατά κανόνα είναι σταθερή, με αποτέλεσμα να μην προκύπτουν έσοδα για τον παραγωγό, άνω του ανώτατου ορίου εσόδων αγοράς.
Επομένως, για να καταστεί εφικτή η διαπραγμάτευση και σύναψη νέων μακροχρόνιων διμερών συμβάσεων αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας είναι απολύτως αναγκαίο να θεσπιστεί ρύθμιση για την εξαίρεση των διμερών συμβάσεων, από την επιβολή του ανώτατου ορίου εσόδων που εφαρμόζεται στο πλαίσιο του προσωρινού μηχανισμού επιστροφής μέρους εσόδων αγοράς επόμενης ημέρας” τονίζει η ΕΒΙΚΕΝ.
Μάλιστα όπως αναφέρεται σχετικά από κύκλους της βιομηχανίας καθώς οι συμβάσεις μεγάλων βιομηχανιών με ενεργοβόρο πρόσημο με παραγωγούς ενέργειας που έχουν σταθερή τιμή λήγουν, θα πρέπει να βρεθεί μια φόρμουλα που θα διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της βιομηχανίας και που δε θα την αφήνει εκτεθειμένη στις τιμές της χονδρεμπορικής αγοράς. Τέτοια φόρμουλα, όπως αναφέρεται, είναι η διμερής σύμβαση το λεγόμενο PPA, “με σταθερή τιμή με παραγωγούς ΑΠΕ ή και με καθετοποιημένους που έχουν παραγωγή και μπορούν να βασιστούν στο κόστος παραγωγής τους και να δώσουν στη βιομηχανία μια καλύτερη τιμή.” Ωστόσο όπως τονίζουν η επιβολή του πλαφόν ουσιαστικά ακυρώνει τις διμερείς συμβάσεις μεταξύ παραγωγού-προμηθευτή και γιαυτό θα πρέπει να γίνει παρέμβαση ώστε τελικά η βιομηχανία να αναγκάζεται να πληρώνει περισσότερα από ότι μια ενδεχόμενη συμφωνία χωρίς τα πλαφόν.
Παραδείγματα
“Το μέτρο αυτό (το πλαφόν), όταν εφαρμόζεται και στις διμερείς συμβάσεις αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, θα πρέπει να λαμβάνει ως βάση υπολογισμού, τα πραγματικά έσοδα του παραγωγού, όπως αυτά προκύπτουν μετά το διακανονισμό της ανταλλαγής ενέργειας με τον αγοραστή, στη συμφωνημένη μεταξύ τους τιμή” αναφέρεται σχετικά από κύκλους της βιομηχανίας που εξειδιεκεύουν:
Π.χ ένας παραγωγός πούλησε και πήρε 250 Ευρώ/MWh και ένας αγοραστής μέσω προμηθευτή πλήρωσε για ισόποση ενέργεια τις ίδιες ώρες 250 Ευρώ/Mwh με βάση τιμές στην Αγορά της Επόμενης Μέρας. έστω, όμως ότι η συμφωνημένη τιμή ενός παραγωγού ενέργειας μέσω ΑΠΕ, είναι 60ευρώ/Mwh. Τότε ο παραγωγός επιστρέφει στον αγοραστή τα 250-60= 190 ευρώ/MWh, όποτε το πραγματικό του όφελος (market income) είναι μόλις 60 ευρώ/MWh χαμηλότερο από το πλαφόν. Σήμερα, όμως, πριν ολοκληρωθεί η συναλλαγή ο παραγωγός παίρνει μόνο π.χ για ΑΠΕ 85 ευρώ/MWh, οπότε έχει μόνο 85-60=25 ευρώ / MWh να επιστρέψει στον αγοραστή. Οπότε ο αγοραστής ενώ είχε συμφωνία να αγοράσει στα 60 ευρώ αγόρασε στα 250-25= 225, οπότε δεν υπογράφει διμερές και στην περίπτωση των ΑΠΕ δεν θα γίνει η επένδυση” αναφέρεται σχετικά. Παράλληλα τονίζεται ότι το Ταμείο Ενεργειακής μετάβασης θα επιβαρυνθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια.
Ουσιαστικά αυτό που σηεμιώνεται είναι ότι ότι ο αγοραστής δεν έχει κίνητρο να υπογράψει διμερές συμβόλαιο με τον παραγωγό ΑΠΕ, πράγμα που δεν στερεί μόνον από τη βιομηχανία μία φθηνότερη και σταθερή τιμή ενέργειας αλλά αφαιρεί και από όποιον επιδιώκει επενδύσεις σε ΑΠΕ, και τη σύμβαση πώλησης του παραγόμενου ηλεκτρισμού, η οποία πλέον είναι σχεδόν απαραίτητη προϋπόθεση για την τραπεζική χρηματοδότηση του έργου.
