Με την κερδοφορία που απορρέει από τις ναυλαγορές ξηρού φορτίου να συνεχίζει σε αυξανόμενους ρυθμούς και τον μήνα που πέρασε, πλέον παρατηρούμε πως οι τιμές των Bulk Carriers έχουν φτάσει σε επίπεδα που αποτρέπουν τον παραδοσιακό Έλληνα πλοιοκτήτη από το να επενδύσει. Είναι άλλωστε φανερό πως οι εταιρείες που ενεργά αγοράζουν πλοία είναι είτε εισηγμένες, ή κατατάσσονται στους λεγόμενους «μεγάλους» παίκτες της αγοράς.
Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε πως σε σχέση με τον Ιανουάριο, για να αγοράσει κάποιος ένα ιαπωνικής κατασκευής Handysize δεκαετίας, εξοπλισμένο με BWTS, χρειάζεται πάνω από τα διπλάσια χρήματα, ενώ παρατηρούμε πάνω από 50% αύξηση σε αντίστοιχα Panamax και Kamsarmax.
Φυσικά, ακόμη μεγαλύτερες είναι οι επιμέρους αυξήσεις στα επίπεδα που ναυλώνονται τα συγκεκριμένα μεγέθη, πράγμα που θεωρητικά θα δικαιολογούσε και αντίστοιχη επένδυση. Είναι όμως η αμφιβολία για το αν οι αγορές θα παραμείνουν σε παρόμοια επίπεδα για επαρκές χρονικό διάστημα ή να κάνουν μια τέτοια επένδυση σε βιώσιμη.
Το ρίσκο σε τέτοιες αναλύσεις είναι πως σε περίπτωση που οι πλοιοκτήτες καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η σημερινή αγορά είναι εδώ για να μείνει για επαρκές διάστημα, οι τιμές των πλοίων αναμένεται να ανέβουν κι άλλο και ενδεχομένως με εκθετικούς ρυθμούς ανόδου. Τότε, αν επιβεβαιωθεί αυτό το σενάριο, οι πλοιοκτήτες που προχώρησαν τώρα σε «ακριβές» προσθήκες θα έχουν κινηθεί αξιέπαινα, ενώ οι υπόλοιποι θα αγοράσουν πραγματικά ακριβά, ίσως και σε επίπεδα 2007 και 2008, όπως γίνεται και κατά τους τελευταίους τέσσερις μήνες.
Φυσικά αντίστροφη θα είναι η μετάφραση σε περίπτωση που οι ναυλαγορές δεν παραμείνουν υψηλές. Εκεί, κερδισμένοι θα είναι οι πλοιοκτήτες που εκμεταλλεύτηκαν την συνθήκη και πούλησαν ακριβά, ή αυτοί που αποφάσισαν να ναυλώσουν τα πλοία τους για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Δεν είναι όμως εύκολη απόφαση να μην αποδεχθεί κανείς περί τα 25,000$ ανά ημέρα για 6 έως 12 μήνες που προσφέρονται σε Supramax ακόμη και 20 ετών.
Σπύρος Αλεξανδρόπουλος
Managing Director
Intelligence Trade & Consultancy Maritime Inc (ITCM)
