Μπορεί τα φώτα των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, πάντα στις αναλύσεις τους να πέφτουν πάνω στα κόμματα, στην πολιτική και στην οικονομία, αλλά αυτό που κρίνει την ποιότητα της δημοκρατίας μιας χώρας είναι η δικαιοσύνη. Αυτός ο βασικός θεσμός της Πολιτείας, που αποτελεί το πραγματικό καταφύγιο του πολίτη και κυρίως του πολίτη, που αισθάνεται ότι αδικείται.
Για αυτό και ο ρόλος της ήταν και είναι κρίσιμος. Διότι διαμορφώνει συνειδήσεις και αναλόγως τον τρόπο που λειτουργεί από απλά θέματα καθημερινότητας, μέχρι μεγάλες υποθέσεις, καθορίζουν την αίσθηση αλλά και την ουσία της λειτουργίας της κοινωνίας μας.
Και μπορεί να κρίνουμε τα κόμματα κάθε τέσσερα χρόνια, για το κατά πόσο ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις των πολιτών, αλλά η δικαιοσύνη κρίνετε κάθε μέρα, στις αίθουσες των δικαστηρίων. Για αυτό και είναι κατά τη γνώμη μου ο μόνος Πολιτειακός θεσμός που βαθμολογείται καθημερινά.
Δυστυχώς για μια σειρά από λόγους, η Δικαιοσύνη στην πατρίδα μας δεν λειτουργεί σωστά. Διότι ο αδύναμος, δεν νιώθει ότι υπάρχει κάποιος που θα του δώσει τη δύναμη που διαχρονικά και σε κάθε επίπεδο του “κλέβει” ο ισχυρός. Και αυτό το συναίσθημα είναι πιο ισχυρό από την απαξία ή την καταδίκη ενός πολιτικού κόμματος. Τα γράφω αυτά με αφορμή την απόφαση για τη Siemens. Μια απόφαση που μπορεί να πέρασε στα…χαμηλά, εξαιτίας των πολλών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, αλλά δημιουργεί πολλά προβλήματα και ερωτήματα. Διότι η μια απόφαση του ενός δικαστηρίου από αυτήν του άλλου είναι η μέρα με τη νύχτα. Από τα 250 χρόνια ποινής, όλοι αθώοι είτε λόγω παραγραφής είτε για άλλους λόγους, καλλιεργεί στην κοινωνία το αίσθημα της ατιμωρησίας των ισχυρών. Εδραιώνει την αντίληψη ότι ένας φτωχοδιάβολος πάει στη φυλακή για ένα μικρό αδίκημα και ένας ισχυρός πάντα βρίσκει τρόπους και διεξόδους να την γλυτώνει.
Και εάν η υπόθεση της Siemens ήταν η μοναδική θα λέγαμε έτυχε, αν και δεν…πέτυχε. Αλλά τα φαινόμενα, είναι πολλά και το…διαμάντι που πρέπει να είναι η δικαιοσύνη και οι λειτουργοί της θολώνει, οφείλουμε να καταγράψουμε τους προβληματισμούς μας. Κατανοούμε και τις ελλείψεις, και τα προβλήματα, αλλά δεν μπορούμε να κλείνουμε τα μάτια σε αποφάσεις, που απαξιώνουν την τεράστια δουλειά που γίνεται. Η Δικαιοσύνη δεν είναι ο όποιος θεσμός της δημοκρατίας μας. Δεν είναι κάτι που το αφήνουμε να περάσει ως μη γενόμενο. Εάν ο πολίτης χάσει την εμπιστοσύνη του σε αυτό το αποκούμπι αργά και σταθερά καταρρέει το πολυτιμότερο αγαθό μιας χώρας. Που είναι ο αδικημένος να βρίσκει το δίκιο του. Γιατί καμία δημοκρατία, δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν η δικαιοσύνη δεν λειτουργεί σωστά. Και μπορεί τα δικαστήρια να παραγράφουν υποθέσεις μια και οι νόμοι τους δίνουν αυτό το δικαίωμα, οι πολίτες δεν παραγράφουν αποφάσεις που είναι τόσο δυσανάλογες μεταξύ τους. Διότι από τα 250 χρόνια στο…μηδέν είναι τεράστια απόσταση. Κάποιος δεν έκανε τη δουλειά του σωστά. Δεν μπορεί να φτάνουν οι πολίτες να αναρωτιούνται ποια δικαιοσύνη, όταν βλέπουν τέτοιες αποφάσεις. Ας το σκεφθούν οι λειτουργοί της, που διαπιστώνουν ότι μαζί με τα ξερά, καίγονται και τα χλωρά…
