Ο περιορισμός της φοροδιαφυγής θα γίνει για μια ακόμη φορά «σύνθημα» με τις σχετικές πολιτικές να αναμένεται ότι θα καταλάβουν κεντρική θέση και στις προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού.
Ως προς τη βασική επιδίωξη ουδείς διαφωνεί: να ληφθούν μέτρα ώστε να αποκαλυφθούν τα πραγματικά εισοδήματα και τα φορολογικά βάρη να μοιραστούν με περισσότερη δικαιοσύνη σε σχέση με σήμερα. Αυτά στη θεωρία. Στην πράξη, η κοινωνία θα πρέπει να τοποθετηθεί στο ερώτημα αν είναι έτοιμη να αλλάξει πρακτικές και κουλτούρες 10ετιών. Διότι η φοροδιαφυγή στην Ελλάδα δεν γίνεται μόνο από τον μεγαλοεπιχειρηματία που κερδίζει εκατομμύρια κλέβοντας το κράτος. Γίνεται και από εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες οι οποίοι έχουν συνδέσει τη φοροδιαφυγή με την καθημερινότητά τους, τη διαμόρφωση του ύψους των αμοιβών, το καθεστώς ασφάλισης κλπ. Τα παραδείγματα είναι εκατοντάδες.
Η αμοιβή που θα αξιώσει ο υδραυλικός ή ο ηλεκτρολόγος θα είναι ίδια αν ζητηθεί απόδειξη και ηλεκτρονική πληρωμή; Τα ιδιαίτερα μαθήματα θα έχουν το ίδιο κόστος; Οι υπηρεσίες καθαρισμού; Οι ιατρικές υπηρεσίες; Στις επαγγελματικές δραστηριότητες για τις οποίες η ζήτηση είναι πολύ υψηλή, είναι ανοικτό το ενδεχόμενο η άσκηση πιέσεων για να αποκαλυφθούν τα κρυφά εισοδήματα, να οδηγήσει και σε σημαντική αύξηση των τιμών.
Το πλήγμα θα είναι σημαντικό και για τα φτωχότερα νοικοκυριά καθώς και αυτά, παρά το χαμηλό εισόδημά τους, τροφοδοτούν την μαύρη οικονομία. Το σχέδιο είναι βέβαια, οι όποιοι πρόσθετοι πόροι εξασφαλιστούν από τον περιορισμό της φοροδιαφυγής να χρηματοδοτήσουν μειώσεις φόρων ώστε να αποκατασταθεί η ισορροπία. Το ερώτημα είναι, τι θα γίνει στο μεσοδιάστημα…
