Δικηγόρος, Διαπ. Διαμεσολαβήτρια ΥΔΔΑΔ
Υπεύθυνη Προστασίας Δεδομένων/ DPO exec.
Ζούμε στην πιο υπέροχη χώρα του κόσμου, που η καρδιά του καλοκαιριού χτυπάει εδώ.. στην Ελλάδα! Εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες απανταχού της γης επιλέγουν τη χώρα μας, για να γευτούν τον ήλιο, τη θάλασσα, την ηρεμία και τα φυσικά πλούτη του περιβάλλοντος (όσα βέβαια έχουν απομείνει από τις πυρκαγιές που μαστίζουν τη χώρα μας).
Οι Έλληνες πολίτες μπορούν άραγε να κάνουν διακοπές και να απολαύσουν, έστω και για λίγες μέρες το καλοκαίρι, ώστε να απεμπλακούν από την καθημερινότητα, ενόψει μάλιστα του σκληρού χειμώνα ακρίβειας που μας περιμένει;
Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της Pulse RC για λογαριασμό του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών, τρεις στους δέκα Έλληνες (29%) θα κάνουν διακοπές λιγότερες ημέρες και ένας στους τέσσερις (25%) δεν θα παει καθόλου διακοπές.
Το γιατί δεν θα μπορέσει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας μας να έχει πρόσβαση σε ένα τόσο σημαντικό αγαθό, όπως είναι οι διακοπές, δεν χρειάζεται να το αναρωτηθεί κανείς. Προκύπτει από την καθημερινότητα που ζούμε με το τσουνάμι ακρίβειας, στην ενέργεια, στα αγαθά, αλλά και από την οικονομική κρίση – η οποία δεν εξαλείφθηκε- και κληρονομήθηκε από το πρόσφατο παρελθόν. Ένας πολίτης, που έχει βγει από μία υπερδεκαετή οικονομική κρίση, από μία υγειονομική κρίση με τεράστιο οικονομικό αντίκτυπο, που αναγκάζεται να ενισχύεται από επιδόματα για να ζήσει και να επιβιώσει η οικογένεια του, θεωρεί πολυτέλεια το να σκέφτεται διακοπές και διασκέδαση.
Στις μέρες που ζούμε, οι διακοπές και η διασκέδαση είναι προνόμιο και όχι δικαίωμα. Στις μέρες που ζούμε οι διακοπές είναι για τους λίγους και όχι για όλους.
Αν παρατηρήσει όμως κάποιος «τυχερός» που κατάφερε, παρά τις οικονομικές αντιξοότητες που βιώνει, να φτάσει σε μία παραλία, ή αν παρατηρήσει κάποιος «άτυχος» που δεν τα κατάφερε να πάει, αλλά μέσα από τα social media, site κλπ, θα αντικρύσει μία τερατώδη αντίφαση. Από τη μια η πραγματικότητα της κρίσης και της ακρίβειας και από την άλλη η ξαπλώστρα των 7.000€, ή η ελάχιστη κατανάλωση των πχ 50€ ανά ξαπλώστρα σε τουριστικές περιοχές. Το φαινόμενο της «πανάκριβης ξαπλώστρας» δεν είναι μεμονωμένο και ούτε εντοπίζεται σε συγκεκριμένους προορισμούς, όπως γινόταν στο παρελθόν. Πλέον το φαινόμενο αυτό εκτείνεται γεωγραφικά και εντείνεται καθότι ολοένα και γίνεται πιο ακριβό.
Αν κανείς θελήσει να ψάξει μέρος για να στήσει την πετσετούλα και την ομπρελίτσα του για να απολαύσει τον γιαλό και τον ήλιο, χωρίς το φαινόμενο της αισχροκέρδειας να πλήττει την τσέπη του, θα χρειαστεί να διανύσει πολλά χιλιόμετρα παραλίας για να βρει «ανεκμετάλλευτη» παραλία. Και αν ακόμα θελήσει κανείς να το «ψάξει» νομικά θα αντικρύσει κοντά στο κύμα του γιαλού να ενυπάρχει ένα ακόμα κύμα παρανομίας από την παράνομη εκμετάλλευση του δημόσιου αιγιαλού από ιδιωτικές επιχειρήσεις, καθότι οι ξαπλώστρες πρέπει να είναι συγκεκριμένες, σε συγκεκριμένο χώρο και με συγκεκριμένο τρόπο, ώστε να μην καταπατάται η ελευθερία πρόσβασης στον αιγιαλό από τους πολίτες και τους τουρίστες. Και φυσικά στην παρανομία αυτή, υπάρχει και η ανοχή. Η ανοχή των υπευθύνων που σιωπούν και κλείνουν το μάτι στην παρανομία, αλλά και η ανοχή της διάσημης πια έννοιας της «ατομικής ευθύνης» των πολιτών που σιωπούν και ανέχονται.
Διακοπές για όλους λοιπόν! Απλά για κάποιους οι διακοπές έρχονται μέσα από ένα voucher των 150€, όταν και εφόσον το λάβουν. Για κάποιους άλλους 150€ είναι η ελάχιστη κατανάλωση για ένα μεσημέρι σε μία μαγευτική και αναπαυτική ξαπλώστρα.
Θα αναρωτηθεί κανείς εύλογα: μα ο καθένας ανάλογα με αυτά που έχει πορεύεται και πάντοτε υπήρχαν οι κοινωνικές ανισότητες, οι οποίες εν πολλοίς απορρέουν από την οικονομική δυνατότητα του καθενός. Ναι! Βεβαίως. Η αισχροκέρδεια όμως σήμερα είναι πιο έντονη από ποτέ.
Σε κάθε οικονομική κρίση εξάλλου, κάποιοι (οι πολλοί) ζούνε στην κρίση και κάποιοι άλλοι (οι λίγοι) γίνονται κροίσοι!
Και μέσα σε όλα αυτά παρατηρεί κανείς θριαμβολογίες και ιστορίες επιτυχίας (μεταφρασμένο το success stories), πάνω στις πλάτες των Ελλήνων πολιτών που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν σε λίγους μήνες την ωμή πραγματικότητα του χειμώνα.
Πολιτική με κοινωνικό πρόσημο;;;; μπορεί να την αναζητήσει κανείς, όπως αναζητά, στα χιλιόμετρα του αιγιαλού, μία «ανεκμετάλλευτη παραλία».
Να έχουμε όλοι το κατά δύναμιν ένα καλό υπόλοιπο καλοκαιριού, γιατί από Σεπτέμβρη έρχονται πλειστηριασμοί, ακρίβεια και ανέχεια. Κοινωνικά φαινόμενα που θα εντείνουν ακόμα πιο πολύ τις αντιφάσεις, με αποτέλεσμα το χάσμα στις δύο κατηγορίες (πλούσιοι και φτωχοί) να γίνεται αγεφύρωτο και η άλλοτε μεσαία τάξη να πέφτει στο κενό αυτού του αγεφύρωτου χάσματος…
