Η αγωνία των διεθνών οργάνων του ποδοσφαίρου για τη βελτίωση της εικόνας του, σε όλο και συχνότερη βάση διαπιστώνεις πως, είναι μεγάλη. Από τα πρωταθλήματα της Ευρώπης έως και το Champions League, αλλά και τις μεγάλες διοργανώσεις των εθνικών ομάδων, υπάρχει μία γενικότερη πρεμούρα, σε όλα τα επίπεδα. Από το επικοινωνιακό, το κανονιστικό, έως και το ίδιο το αγωνιστικό προφίλ του αθλήματος. Ότι πρέπει δηλαδή να αλλάξουν πολλά, προκειμένου να ζεσταθεί ξανά πολύ ο κόσμος, όπως τις προηγούμενες δεκαετίες. Κατανοητό και θεμιτό. Για να αλλάξεις κάτι πάντως χρειάζεται να έχεις αντιληφθεί που βρίσκεται το πρόβλημά του.
Δυστυχώς, στις μέρες μας, μοιάζει αυτοί που έχουν τις ευθύνες της μπάλας να μην καταλαβαίνουν τίποτα! Καθώς από τις σκέψεις και τις ιδέες τους, που κυκλοφορούν κάθε λίγο και λιγάκι, μάλλον πρέπει να βρίσκονται σε άλλο κόσμο. Το πιο μεγάλο ζήτημα είναι ένα και πολύ συγκεκριμένο. Μεγάλωσαν τόσο πολύ το άθλημα, ώστε το μέγεθός του ξεπερνάει την αίσθηση του κόσμου ότι το ποδόσφαιρο είναι δικό του.
Το λαοφιλέστερο άθλημα κατέληξε να είναι κάτι πολύ ακριβό, με αποτέλεσμα να προκαλεί το αίσθημα σε κάθε απλό φίλαθλο ότι απομακρύνεται από εκείνον. Όταν οι ήρωες που γεννιούνται από το ίδιο το παιχνίδι φτάνουν σε αστρονομικά οικονομικά επίπεδα και όταν οι ομάδες που τους έχουν συζητούν μεταξύ τους σε επίπεδο δισεκατομμυρίων, με κάθε αφορμή, τότε και ο φίλαθλος έχει δικαίωμα να υποθέτει τα πάντα, ακόμα και όταν δεν μπορεί να τα αποδείξει. Καταντά, χωρίς να ευθύνεται, εξαιρετικά καχύποπτος. Για ένα αποτέλεσμα, μία μεταγραφή, μία ολόκληρη διοργάνωση, μία τηλεοπτικά εκπομπή, για τα πάντα!
Τις τελευταίες ώρες μάθαμε πως ο Ζεπ Μπλάτερ και ο Μισέλ Πλατινί αθωώθηκαν από το ελβετικό δικαστήριο για τις κατηγορίες περί απάτης και παράνομης πληρωμής ύψους δύο εκατ. ευρώ το 2011. Διότι κρίθηκε ότι τα χρήματα που κατατέθηκαν στους λογαριασμούς του Μισέλ Πλατινί, για τις συμβουλευτικές υπηρεσίες που αυτός προσέφερε στον τότε πρόεδρο της FIFA Ζεπ Μπλάτερ, αυτές δεν ήταν τελικά νομικά αστήρικτες. Σύμφωνα με τη νέα απόφαση μάλιστα θα του επιστραφούν και τα δύο εκατομμύρια.
Η πραγματικότητα και το κοινό αίσθημα δικαίου μας λένε ωστόσο ότι επρόκειτο για μία ιστορία που, σε κάθε περίπτωση, πλήγωσε το ποδόσφαιρο. Σημαντικά, όχι ελαφρά.
Πρόκειται για πρόκληση, να κοστολογούνται οι απόψεις μίας σπουδαίας προσωπικότητας, η οποία συνιστά ταυτόχρονα ικανό παράγοντα, σε επίπεδο εκατομμυρίων. Εάν αυτός που τις προσφέρει αγαπά το ποδόσφαιρο περισσότερο από την τσέπη του, δεν δέχεται τέτοια αμοιβή. Όμως ακόμη κι αν χρειάζεται κάποια χρήματα, οφείλει να έχει μέτρο. Καταρχάς για να σεβαστεί το όνομά του. Και εν συνεχεία για να τα εξασφαλίσει με διάρκεια. Όταν ωστόσο βουτάς το δάχτυλο στο μέλι, ρισκάρεις.
Σε μία στιγμή που όλες οι πλευρές του ποδοσφαίρου αναζητούν νέες συνταγές, χάρη στις οποίες θα ανανεωθεί το ενδιαφέρον, από τα πρωταθλήματα έως και το Champions League, είναι προκλητικό να ανακοινώνονται υπέρογκες συμφωνίες για ψύλλου πήδημα. Το βρίσκουν ήδη όλοι μπροστά τους, μοιάζει ωστόσο να μην καταλαβαίνουν ότι καθιστούν το πιο δημοφιλές άθλημα αποκλειστικά δική τους υπόθεση. Δεν είναι μακριά η ημέρα όπου ο βαθμός ανταπόκρισης του κόσμου στα γήπεδα και την τηλεόραση θα τους λέει: “Παίξτε μόνοι σας”. Εκτός εάν τους ενδιαφέρει μόνο η επισκεψιμότητα των ιστοσελίδων.
