Η ιδέα μου γεννήθηκε, όταν άρχισα να μελετώ τα ποσοστά εμβολιασμού στις διάφορες Ευρωπαϊκές Χώρες (μπορείτε να βλέπετε την εξέλιξη τους εδώ https://vaccinetracker.ecdc.europa.eu/public/extensions/COVID-19/vaccine-tracker.html#uptake-tab) για να καταλάβω τί συμβαίνει και στους άλλους με όλο αυτό το αντιεμβολιαστικό λεγόμενο κίνημα. Θυμίζω ότι στην αρχή πηγαίναμε παρά πολύ καλά, καλύτερα από πολλές άλλες Χώρες του Βορρά και της Δύσης και μάλιστα σε εκτενή τους αφιερώματα στην Γερμανία και αλλού περιέγραφαν πόσο καλά είχαμε οργανώσει στην Ελλάδα το σύστημα των εμβολιασμών.
Εγώ σε σειρά εμφανίσεων μου είχα προβλέψει από την αρχή ότι οι Βόρειες Χώρες τελικά θα εμβολιαστούν μαζικά παρότι αρχικά οι αντιδράσεις στις Χώρες αυτές φαίνονταν μεγαλύτερες από μας. Ο κυρίως λόγος που το πίστευα αυτό ήταν η πεποίθηση μου σε δυο χαρακτηριστικά που έχουν οι λαοί αυτοί, το πρώτο την συλλογική τους Πίστη στον Ορθολογισμό, μετά από Χρόνια Διαφωτισμού και το δεύτερο την εν γένει πειθαρχία τους στους κανόνες που θέτει το Κράτος, μετά από χρόνια οργανωμένων κοινωνιών. Η αγωνία μου λοιπόν ήταν και παραμένει πως θα αντιδράσουν οι Ευρωπαίοι που έως τώρα ήταν εξαιρετικά ελαστικοί στο να παραβιαστούν όλοι σχεδόν οι κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας λόγω του κοινού κινδύνου, όταν πια αυτοί θα έχουν ξεφύγει από την πανδημία λόγω του εμβολίου.
Βλέποντας λοιπόν τον χάρτη των εμβολιασμών ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι και εδώ αποτυπώνεται ο προαιώνιος μας Διχασμός, τελικά που ανήκουμε στην Δύση ή στην Ανατολή;
Τα ποσοστά μας εμβολιασμού σήμερα είναι ακριβώς στη μέση. Αν συγκριθούμε με όλες τις Χώρες της Δύσης και του Βορρά της ΕΕ είμαστε πίσω, αλλά αν συγκριθούμε με τις Χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και Μέλη της ΕΕ, είμαστε παρά πολύ καλά.
Ψηλότερα από όλους στην ΕΕ η Πορτογαλία, που ήδη είναι άνω του 81% και συνεχίζει με ορμή για το 90%, λίγο παρακάτω αλλά κοντά η μία στην άλλη όλες οι άλλες Χώρες της ΕΕ του Βορρά και της Δύσης και τελευταία σε όλη την ΕΕ η Βουλγαρία με 21% και ακολουθεί η Ρουμανία με +30% κλπ εμείς με το 57% στον γενικό πληθυσμό είμαστε λοιπόν στην μέση.
Μα εδώ και αιώνες αυτό δεν μας συμβαίνει τελικά; Από την εποχή του Σχίσματος, της 4ης Σταυροφορίας, της Άλωσης, της Επαναστάσεως και του Νεοελληνικού Διαφωτισμού αυτό δεν μας συμβαίνει; «προτιμότερον το σαρίκι του Σουλτάνου από την τιάρα του Πάπα…», Ενωτικοί/ Ανθενωτικοί, Σύνοδος της Φερράρας, από τον Κοραή έως τα πρόσφατα χρόνια με την ορμή του Κωνσταντίνου Καραμανλή που μας έβαλε στην ΕΟΚ, σχεδόν με το ζόρι, όταν η Ελλάς εσείετο από το σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο Συνδικάτο»;
Οι παλαιότεροι θα θυμάστε την φασαρία που είχε προκαλέσει στην πατρίδα μας η Ιστορία της Ευρώπης του Ντιροζέλ που ξεκίναγε με τον Καρλομάγνο και άφηνε όλη την Αρχαιότητα και το
Βυζάντιο από έξω ή το βιβλίο του Σάμιουελ Χάντινγκτον για την «Σύγκρουση των Πολιτισμών» που μας έβαζε στον ενδιάμεσο Ευρωπαϊκό χώρο.
Και εδώ λοιπόν επανέρχεται στην πραγματικότητα στο συλλογικό μας επίπεδο ο ίδιος διχασμός, παρά το ότι το όραμα των Αγωνιστών του 1821 ήταν να φθάσουμε στα Φωτισμένα Κράτη της Δύσης, και παρά την τεράστια πρόοδο που αναμφίβολα έχουμε κάνει, πάλι εδώ μένουμε πίσω.
Ποια είναι η βασική διαφορά Δύσης/Ανατολής; Η Δύση εμπιστεύεται την Επιστήμη, στηρίζει την πρόοδο της στον ορθολογισμό και την λογική και έχει οικοδομήσει τις Κοινωνίες και τα Κράτη της στην «Ισχύ του Νόμου» και στην συλλογική Πειθαρχία (αμφότερα δώρα της Ρώμης στη Δύση) ενώ η Ανατολή είναι πιο συναισθηματική, πιστεύει στο μεταφυσικό και αγνοεί σχεδόν εντελώς την «Ισχύ του Νόμου» και θεωρεί την Πειθαρχία καταπίεση.
Δεν θέλω εδώ να απαξιώσω την Ανατολή έχει τις δικές της επιτυχίες και τα δικά της χαρακτηριστικά αλλά η Δύση κατάφερε τελικά αναμφίβολα να προοδεύσει ταχύτερα και τελικά να επικρατήσει. Εμείς;
Εμείς από την αρχή του Κράτους μας θέλαμε να φθάσουμε την Δύση και να είμαστε μέρος της αλλά ταυτόχρονα αγαπάμε μέσα μας περισσότερο την Ανατολή. Αυτό μας το χαρακτηριστικό μας κάνει περισσότερο συνωμοσιολόγους και λιγότερο πειθαρχημένους. Πιστεύω ακράδαντα ότι όταν ο Εθνάρχης Κωνσταντίνος Καραμανλής μας έβαζε στην ΕΟΚ το έκανε και συνειδητά για να μας τραβήξει οριστικά προς τα εκεί που έβλεπε και που πράγματι βρίσκεται το Εθνικό μας Συμφέρον δηλ στη Δύση!
Ελπίζω ότι θα ξεπεράσουμε και αυτή την πρόκληση, όπως έχουμε περάσει τόσες και τόσες τελικά, εμβολιαζόμενοι μαζικά και για να σώσουμε χιλιάδες ζωές αλλά και για να θωρακίσουμε την Οικονομία μας από τον δύσκολο Χειμώνα που έρχεται και που το γεγονός ότι κάποιες Χώρες θα έχουν πια ξεφύγει από την πανδημία και κάποιες Χώρες όχι, θα τον κάνει δυσκολότερο.
Θα δικαιώσουμε δηλ την ρήση του Εθνάρχη στην Βουλή ότι «Ανήκομεν εις την Δύσην…» διότι εκεί πράγματι και ανήκουμε και θελουμε να ανήκουμε.
