*Με αφορμή την (εκ νέου) παρόξυνση της κατάστασης στον Έβρο, η παραπομπή στο Νίκο Ελευθερόγλου. Περιορίζομαι στο ότι “…με όσα συμβαίνουν επιβεβαιώνονται αυτοί οι οποίοι αναδείκνυαν τα εγκλήματα της απλής αναλογικής που έχουν οδηγήσει-παρά το αποτέλεσμα των εκλογών της 21ης Μαΐου την Ελλάδα σε εκκρεμότητα…”. Αυτό που επικαλείται ο Νίκος για το συγκεκριμένο ζήτημα προφανώς και αφορά ευρύτερα και πολλά περισσότερα. Για αυτό και η απειλή Μητσοτάκη για τον κίνδυνο “τρίτης κάλπης” -καλό Σεπτέμβριο- δεν θέλει να το φαντάζεται κάποιος, νουνεχής εννοείται.
*H συμφωνία Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικάνων για το όριο του ομοσπονδιακού χρέους των ΗΠΑ στο…και 1′ αυτή την φορά μπορεί να έδωσε λύση στο αδιέξοδο, να ανακούφισε traders, επενδυτές στις αγορές, παρ’ ότι ουδείς περίμενε ότι η Ουάσιγκτον θα “πυροβολούσε τα πόδια της”. Προφανώς και το σπάσιμο της διελκυστίνδας δεν θα αποτελούσε λύση ούτε για τους μεν, ούτε για τους δε, αν και η ισχυροποίηση των ακραίων πτερύγων εκατέρωθεν δυσχέρανε την επίτευξη συμφωνίας περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ένα σήριαλ, που με deja vu επαναλαμβάνεται από το 2011 και εντεύθεν με διάφορα επεισόδια. Αυτή την φορά, κατά γενική ομολογία των ιδίων των Αμερικανών στην πιο hard μορφή του ever, με ότι αυτό μπορεί να προοιωνίζεται για το επόμενο.
*Πλέον το ερώτημα που εύλογα κυριαρχεί στις αγορές χρήματος διεθνώς αφορά στο τι μέλλει γενέσθαι- και με αφορμή την πρόθεση της υπ.Οικ. να επισπεύσει πολλαπλές εκδόσεις “ομοσπονδιακού χρέους”. Το ύψος των κεφαλαίων που στοχεύει να αντλήσει η Τζάνετ Γέλεν (και ex Fed, έχει την σημασία του…) ξεπερνά το ΕΝΑ (1) τρισ$, αυτό από μόνο του επιβεβαιώνει το μέγεθος του προβλήματος, προϊδεάζει δε για την προοπτική “αφαίμαξης” ρευστότητας από τις διεθνείς αγορές. Ήδη το χρηματοπιστωτικό σύστημα βρίσκεται υπό πίεση- ενόσω συνεχίζονται τα προγράμματα ποσοτικής/νομισματικής σύσφιξης, τα περίφημα QTs- με το άμεσο μέλλον να προοιωνίζεται δυσχερές. Οι επιπτώσεις-ειδικά στις ΗΠΑ- ορατές, με την κατάρρευση μικρομεσαίων/περιφερειακών τραπεζών- τι θα γίνει όμως όταν το Αμερικανικό Δημόσιο από κοινού με την Fed θα αρχίσουν να “τραβούν” κεφάλαια από συνδεδεμένες αγορές λ.χ. αμοιβαία κεφάλαια, συνταξιοδοτικά/κλαδικά ταμεία, εταιρικά ομόλογα, μετοχές κ.λ.π. Τι θα συμβεί στην “αγορά” με αυτή η τεράστια μετακίνηση κεφαλαίων; πρόγευση δίνεται ήδη μέσω της στροφής επενδυτών σε money market funds. Για ακόμη μία εβδομάδα η εκροή κεφαλαίων (δηλαδή αποταμιεύσεων) από χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με εισροή τους σε εναλλακτικά επενδυτικά καταφύγια προσέλαβε μορφή…ντόμινο, με ενδεικτικά τα στοιχεία έρευνας του Ned Davis Research που παραπέμπουν στα υψηλά Ιουλίου 2020. Στα 5,3 τρισ$ τα επενδεδυμένα κεφάλαια σε mmf, με την τάση αυξητική. Προφανώς τα νέα δεδομένα θα συζητηθούν εκτενώς στα δ.σ των FED (13-14 Ιουνίου) και ECB (15 Ιουνίου) με την δημόσια τοποθέτηση 2 παραγόντων να προϊδεάζει για τη συνέχεια.
*Η πρώτη από τον Jamie Dimon, με τον επικεφαλής του JPMC Group να πυκνώνει τις “πολιτικού περιεχομένου” παρεμβάσεις του, μάλιστα τελευταία σε εμφάνιση του (στο Bloomberg) άφησε να εννοηθεί πως θα μπορούσε να αναλάβει ενεργότερη δράση (για τις εκλογές του 2028). Δεδομένου ότι ο ίδιος δεν προτίθεται να συνεχίσει στον επενδυτικό κολοσσό μία ενδεχόμενη…μεταπήδηση του στην πολιτική είναι ένα ενδεχόμενο. Διόλου τυχαία η αναφορά της Gillian Tett (Financial Times) στις τελευταίες εξελίξεις με αφορμή την πρό(σ)κληση του Bill Ackman στον Jamie Dimon να μπει στην κούρσα των προεδρικών εκλογών του 2024 (…όχι του 2028). Η επίσκεψη του ελληνικής καταγωγής παράγοντα στη Σαγκάη- σημειωτέον πως, από τον Ιανουάριο εκφράζει απόψεις για τις αμερικανο-σινικές σχέσεις εκ διαμέτρου αντίθετες με την κρατούσα τάση στις ΗΠΑ- είχε κατ’ αρχήν σημειολογικό ενδιαφέρον, της διαφοροποίησης από την Ουάσιγκτον. “Η χώρα μας/ΗΠΑ κινδυνεύει από ένα χρέος 32 τρισ.$ χωρίς να διαφαίνεται τέλος στα τεράστια ελλείμματα, οδεύοντας προς την ύφεση σε μία εποχή μεγάλης πολιτικής αβεβαιότητας…”, είναι το μήνυμα του δισεκατομμυριούχου επενδυτή- και ενός εκ των σημαντικότερων wolves της Wall Street, πιέζοντας τον κορυφαίο τραπεζίτη να αποτελέσει την “κεντρώα” πρόταση ικανή να αντιμετωπίσει ένα ενδεχόμενο remake της αντιπαράθεσης Joe Biden vs Donald Trump. Σε μία περίοδο που ο POTUS (δηλαδή ο νυν Πρόεδρος των ΗΠΑ) είναι αδύναμος, σε γνωστική παρακμή και με το 70% των Δημοκρατικών να μην τον θέλει για υποψήφιο. Η δεύτερη- που μας αφορά/ως Ευρώπη, περισσότερο/ αμεσότερα- έρχεται από τον Luis de Guindos, ο οποίος “φωτογράφισε” διακριτά όμως τις ενδεχόμενες συνέπειες από την τεράστια αφαίμαξη κεφαλαίων. Ως αντιπρόεδρος της ΕΚΤ η εκτίμηση του έχει βαρύνουσα σημασία- και μάλιστα λίγες μέρες πριν το δ.σ της Κεντρικής Τράπεζας- με την επισήμανση του πως, οι τράπεζες συνδέονται με φορείς μη τραπεζικής χρηματοπιστωτικής διαμεσολάβησης (NonBank Financial Institutions) μέσω δανείων, έκθεσης σε προϊόντα παραγώγων. Διασύνδεση (εξάρτηση) που εκθέτει τις τράπεζες σε κινδύνους ρευστότητας. Αυτά διαδραματίζονται στο “δυτικό” στρατόπεδο, την ώρα που σε αυτό των Bricks προχωρούν με ενέργειες ουσιαστικότερης παρουσίας τους στις διεθνείς αγορές χρήματος/συναλλαγών. Με προφανές πολιτικό/γεωπολιτικό αποτύπωμα.
*Η διαφορά του πληθωρισμού σήμερα: Θα ήταν χρήσιμο εδώ να υπενθυμίσουμε ότι μέσα σ’ αυτή την πρωτοφανή κρίση «έλειπε» ένα χαρακτηριστικό, πολύ σημαντικό, από αυτά που κυριαρχούν στην σημερινή κρίση χρέους στις ΗΠΑ: ο πληθωρισμός. Τότε, η Fed δεν είχε κανένα πρόβλημα να μειώσει ή και να μηδενίσει επιτόκια, αυξάνοντας την ποσοτική χαλάρωση για όσο και για όσους το χρειάζονταν. Το αντίθετο από αυτό που συμβαίνει σήμερα. Πού βρίσκεται η κατάσταση με την συζήτηση για το όριο του χρέους στις ΗΠΑ σήμερα; Στο ψηλότερο σημείο του φόβου για το ενδεχόμενο χρεοκοπίας. «Η απόδοση του εντόκου γραμματίου ενός μήνα, η ασφαλέστερη επένδυση στον πλανήτη, είναι υψηλότερη από ό,τι ακόμη και πριν από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και στο υψηλότερο spread πάνω από το επιτόκιο των ομοσπονδιακών κεφαλαίων σε αυτό το διάστημα. Η πρόσφατη μεταβλητότητα για μια εντελώς “βαρετή” επένδυση είναι εκρηκτική. Ο φόβος μιας χρεοκοπίας είναι η μόνη εξήγηση…».
*Διεργασίες και εξελίξεις σε επιχειρηματικό επίπεδο διαμορφώνουν το πιθανότερο πλαίσιο για την “επόμενη ημέρα” για αυτό και η επιχειρηματική, επενδυτική κοινότητα έχει στρέψει την προσοχή της σε δύο ορόσημα. Το πρώτο αφορά στην αποσφράγιση των οικονομικών προσφορών για το τουλάχιστον 67% του μ.κ του Οργανισμού Λιμένος Ηρακλείου και το δεύτερο στην αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας από τον οίκο Fitch. Στο μεν πρώτο μέτωπο, διεκδικητές του “φιλέτου” είναι το σχήμα των ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ- Aviareps-Nectar Holdings και του Ομίλου Grimaldi/MINOAN. Τεράστιο το ενδιαφέρον τόσο άμεσα όσο έμμεσα, καθώς η πλευρά της ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ έχει στημένα εργοτάξια στο project κατασκευής του νέου διεθνούς αεροδρομίου στο Καστέλι (με τον ινδικό κολοσσό GMR), ενώ διεκδικεί και “γερά” συμβόλαια του ΒΟΑΚ. Ένα έργο όπου η Mytilineos κατεβαίνει από κοινού με την ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις (δηλαδή σύμπραξη Μυτιληναίου με Holterman-Βαρδινογιάννη) με τον επικεφαλής της εισηγμένης να ξεκαθαρίζει πως δεν θα παίξει τον ρόλο του outsider αλλά του διεκδικητή.
*Στο δε δεύτερο, που αφορά στην αξιολόγηση της Fitch η αγορά προφανώς και δεν περιμένει ότι ο αμερικανικός οίκος θα κάνει το…μισό βήμα για την αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας (θυμίζοντας πως τέλη Απριλίου περιορίστηκε στην αναβάθμιση της προοπτικής σε “θετική” από “ουδέτερη”). Ωστόσο ισχυρή είναι η εκτίμηση παραγόντων της αγοράς πως ένα guidance θα το δώσει, ενόψει της 25ης Ιουνίου-“επόμενης ημέρας”- και των αξιολογήσεων που ακολουθούν. Ειδικότερα από οίκους που έχουν σε απόσταση μόλις μίας κλίμακας από το investment grade.
*Είναι η Deutsche Bank που προειδοποιεί για “τσουνάμι” χρεοκοπιών γερμανικών και γαλλικών επιχειρήσεων- με την γερμανική οικονομία-πλέον- σε δεύτερο σερί 3μηνο αρνητικού ρυθμού ανάπτυξης/τύποις σε ύφεση-. Όπως και το μέλος του δ.σ της ΕΚΤ, Φάμπιο Πανέτα- πιθανότατα από Νοέμβριο ο επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας- ο οποίος σε συνέντευξη του (Le Monde) δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο/κίνδυνο η οικονομία της ευρωζώνης να εισέλθει σε (τεχνική) ύφεση το δεύτερο 6μηνο του έτους. Το γεγονός και μόνο πως, η προειδοποίηση έρχεται από έναν οικονομολόγο της τρίτης ισχυρότερης οικονομίας της Ευρώπης, που “κάθεται” σε μία…βόμβα δημοσίου χρέους που ξεπερνά τα 2,75 τρισ. ευρώ, έχει την βαρύτητα της.
